O obrazie:
W swojej ponad 20 letniej intensywnej pracy artystycznej Marcin Kowalik w malarski sposób analizuje procesy twórcze: zarówno te związane z tworzeniem dzieła, jak i z jego późniejszym odbiorem. Badając oddziaływanie elementów obrazu na odbiorcę, stawia się w pozycji widza i w tej roli prowadzi nieustającą, malarską dyskusję z tym, co powstaje na płótnie. Jest to forma intelektualnej, wyrafinowanej gry między obrazem a jego odbiorcą. Jednocześnie, powstające dzięki temu procesowi sygnały zwrotne dają artyście szansę do traktowania obrazu jako pola nieustannych poszukiwań twórczych.
Sposób postrzegania rzeczywistości przez Kowalika definiuje twórczość artysty. Jego spojrzenie jest często precyzyjnym spojrzeniem architekta – rejestruje rzeczywiste kształty, obiekty i bryły, wzbogacając je wibracją i dawką artystycznej spontaniczności, z której rodzi się jego nowatorski, niesamowity wszechświat. W rezultacie powstają intrygujące, abstrakcyjne struktury, czasami dochodzące w formie do granicy surrealizmu, malowane przy wykorzystaniu mocnych, wyraźnych i kontrastujących ze sobą kolorów.
Jego twórczość nie jest antropocentryczna – postacie ludzkie pojawiają się w pracach Kowalika rzadko. Wyjątkiem jest cykl kilkudziesięciu portretów zatytułowany A tale of the Working (Wo)Man, z którego pochodzi prezentowana praca. Cykl ten jest inspirowany okresem kubistycznym Pablo Picassa i opowiada o (kobiecie)mężczyźnie w pracy; każde z płócien przedstawia inną osobę z jej atrybutem zawodowym. Pomimo zastosowania w tych portretach oszczędnych środków wyrazu i minimalistycznych granic malarskiego wyrazu, artyście udało się wydobyć najistotniejsze cechy modela tak, że prawie intuicyjnie możemy odgadnąć tytuł każdej pracy.
O temacie obrazu: abstrakcja
Abstrakcja (sztuka niefiguratywna, bezprzedmiotowa, nieprzedstawiająca) to termin określający każdy rodzaj sztuki wizualnej, nie naśladującej rzeczywistych obiektów i kształtów obserwowanych w naturze. Jest to jeden z najważniejszych kierunków w sztuce XX wieku, którego główną cechą jest tworzenie dzieł autonomicznych, wyrażających wewnętrzne przeżycia artysty, zbudowanych z układów, linii, form, barw (lub płaszczyzn tylko w jednym kolorze) lub przy wykorzystaniu wielu z tych elementów jednocześnie. Powszechnie uważa się, że oderwanie od tematów figuratywnych było w historii sztuki jednym z przełomowych momentów i dało artystom wolną rękę w kwestii rozwijania dalszych eksperymentów malarskich.
Motywy abstrakcyjne były znane i wykorzystywane w sztukach wizualnych wielu znanych kultur, jednak współczesny nurt abstrakcjonizmu w malarstwie i rzeźbie rozwinął się w Europie i Ameryce Północnej na przełomie XIX i XX wieku. Przyjmuje się, że pierwszymi twórcami tworzącymi świadome kompozycje abstrakcyjne byli Wassily Kandinsky, Piet Mondrian, Kazimierz Malewicz i Hilma af Klint. Od tego czasu w ramach sztuki abstrakcyjnej powstało wiele różnych nurtów i kierunków pochodnych.
Do najbardziej rozpoznawanych współczesnych malarzy abstrakcyjnych należą (oczywiście między setkami innych, mniej lub bardziej znanych) Frank Stella, Jackson Pollock, Mark Rothko, Gerhard Richter, Willem de Kooning czy Hellen Frankenthaler. Ich obrazy na aukcjach organizowanych przez światowe domy aukcyjne osiągają ceny liczone w dziesiątkach milionów dolarów.
O technice: farba akrylowa
Żywice i farby akrylowe zostały wynalezione i opatentowane w Niemczech na początku lat 30-tych XX wieku. Spoiwem w tych farbach są żywice poliakrylowe, w których są zawieszone cząstki pigmentu. Oprócz substancji barwiących, akryle malarskie mogą zawierać również różne substancje dodatkowe zmieniające ich lepkość i szybkość wysychania (np. gumę arabską).
Farbami akrylowymi można malować na praktycznie każdym rodzaju podobrazia, nawet na szkle, dlatego są szczególnie popularne wśród twórców street-artowych. W zastosowaniach artystycznych mogą być kładzione grubo (impast) tak jak farby olejne lub laserunkowo, cienko przezroczystymi warstwami. Malarstwo akrylowe jest alternatywą dla malarstwa olejnego, jednak dla wzmocnienia efektów fakturowych i kolorystycznych malarze często łączą obie te techniki.
Główną praktyczną różnicą między większością farb akrylowych i olejnych jest czas schnięcia. Oleje dają więcej czasu na mieszanie kolorów i równomierne nakładanie poszczególnych warstw farby przy technice laserunkowej. Ten „wolnoschnący aspekt” oleju może być postrzegany jako zaleta niektórych technik, ale utrudnia artyście próbującemu szybko pracować. Z kolei szybkie odparowywanie wody z warstw farb akrylowej można spowolnić, stosując różne dodatki na bazie glikolu lub gliceryny, które opóźniają wysychanie.
O artyście:
Dr hab. Marcin Kowalik jest malarzem, uprawia również twórczość w zakresie instalacji, obiektu i performance. Zajmuje się także organizacją wystaw, jest kuratorem i opiekunem artystycznym. Pracuje jako adiunkt doktor habilitowany na Wydziale Malarstwa krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki, gdzie jest kierownikiem Pracowni Muralu. Swoje prace tworzy w ramach ciągle rozwijanych cykli, takich jak „Przestrzeń podróży”, „Pejzaż w pudełku”, „Nieznane królestwo”, „Back to Basics”, „Faza lustra”, „Zbliżenie” czy „A Tale of the Working (Wo)Man”.
Uczestniczył w ponad 50 wystawach w Polsce i na świecie (m.in. Hamburgu, Lipsku, Düsseldorfie, Berlinie, Dublinie, Knoxville, Warszawie i Krakowie). W 2013 roku przeprowadził serię wykładów zagranicznych, m.in. w National College of ART and Design Dublin, European Union House w Dublin i na Uniwersytecie w Ostrawie. Beneficjent wielu stypendiów i nagród.
Obrazy Marcina Kowalika można oglądać się w kolekcji Muzeum Narodowego w Gdańsku, Clifford Chance Collection i licznych kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą. Jego najnowsze prace to obiekty malarskie o nieregularnych, często nietypowych kształtach. Przez zastosowanie takiej formy artysta stara się przybliżyć widzowi dzieła czysty element malarski, nieograniczony barierą konwencjonalnej konstrukcji prostokątnej czy owalnej ramy.
Jest również prezesem Fundacji „Obraz w pigułce”, akcji społecznej w której dorośli tworzą obrazy dla szpitali dziecięcych na podstawie prac małych pacjentów. Fundacja została nagrodzona nagrodą Marszałka Województwa Małopolskiego „Kryształy Soli” dla najlepszych organizacji pozarządowych. Galeria Wiele Sztuki współpracowała z dr Marcinem Kowalikiem przy kilkunastu edycjach projektu „Obraz w Pigułce” w Warszawie i Trójmieście. Więcej o akcji przeczytasz na naszym blogu tutaj.
Pełny biogram artysty, oraz wszystkie jego prace dostępne w Galerii Wiele Sztuki znajdziesz tutaj.
Chcesz kupić obraz, ale obawiasz się, że nie będzie pasował do wystroju? Wyślij nam e-mailem zdjęcie swojej ściany, na której chciał byś by wisiała praca, a my odeślemy Ci wizualizację obrazu w Twoim wnętrzu. Więcej informacji w zakładce Obrazy na ścianę.
