O obrazie:
Portret “Turkus” to fascynujące dzieło, które łączy w sobie surową elegancję minimalistycznych form z ekspresją żywej kolorystyki. Michał Warecki, poprzez ten obraz, zaprasza nas w podróż do świata współczesnej sztuki portretowej, gdzie tradycyjne przedstawienie twarzy zostaje poddane artystycznej dekonstrukcji.
Prezentowany obraz pochodzi z cyklu 5 kobiecych portretów o wymiarach 65 cm na 65 cm pod tytułem „Feminarum colorum”. Każdy z obrazów wyróżnia się charakterystyczną paletą, od dominującego koloru pochodzą tytuły poszczególnych prac. Wszystkie prace obrazy z serii „Feminarum colorum” są dostępne w naszej Galerii Wiele Sztuki.
Twarz modelki została przedstawiona w sposób minimalistyczny, z wykorzystaniem dużych płaszczyzn koloru i prostych linii. Dominują wielokąty oznaczające oczy, nos i usta, co nadaje portretowi czytelny i jednocześnie abstrakcyjny charakter. Geometryczne kształty kolczyków stanowią interesujący kontrast kompozycyjny dla linii twarzy. Mimo uproszczonej formy, portret jest bardzo wyrazisty i rozpoznawalny. Artysta skupił się na oddaniu emocji i charakteru postaci, rezygnując z detali na rzecz ogólnego wrażenia.
Najbardziej charakterystycznym elementem obrazu jest intensywny, turkusowy kolor tła, który nadaje dziełu energię i dynamikę. Kontrastuje on z ciepłymi tonacjami skóry i włosów modelki, tworząc harmonijne połączenie barw. Geometryczne wzory na żółtych kolczykach dodają kompozycji rytmu i głębi.
Obraz emanuje tajemniczością i spokojem. Wyraziste oczy modelki zapraszają widza do kontemplacji. “Turkus” Michała Wareckiego to dzieło sztuki, które łączy w sobie piękno i oryginalność. Jest to obraz, który z pewnością przyciągnie uwagę każdego miłośnika sztuki. Intensywny kolor, minimalistyczne formy i emocjonalny przekaz sprawiają, że ten portret jest wyjątkowy i niezapomniany.
„Turkus” to dzieło unikatowe, które wyróżnia się na tle innych portretów. Połączenie minimalistycznych form z intensywnymi kolorami sprawia, że obraz jest niezwykle oryginalny i zapadający w pamięć. Mimo swojej abstrakcyjności, portret jest bardzo uniwersalny. Pasuje do wielu rodzajów wnętrz, zarówno nowoczesnych, jak i tych urządzonych w bardziej klasycznym stylu.
O temacie obrazu: portret
Historia portretu jako tematu artystycznego jest bardzo długa. Towarzyszy ludzkości prawdopodobnie od momentu, kiedy to któryś z naszych pra, pra przodków przy pomocy kawałka węgla zaczął pod wpływem nieodpartego impulsu odtwarzać sylwetki ludzi i zwierząt na ścianach jaskini. Najstarsze portrety, które zachowały się do naszych czasów pochodzą z czasów starożytnego Egiptu i Mezopotamii. W Egipcie już w czasach Średniego Państwa, czyli ponad 4 tys. lat temu zaczęły powstawać subtelne portrety psychologizowane. W starożytnej Grecji od mniej więcej IV w. p.n.e. rozwijał się portret rzeźbiarski, który swój rozkwit osiągnął w okresie hellenistycznym, trwającym mniej więcej do czasu zajęcia Egiptu przez Rzymian. W czasach cesarstwa rzymskiego portret zaczął być wykorzystywany propagandowo i do celów oficjalnych, powstały wtedy liczne i często wyidealizowane portrety cesarzy, senatorów i wojskowych. W czasach po upadku Rzymu portret jako samodzielny temat malarski stracił na znaczeniu i służył głównie jako uzupełnienie scen religijnych.
Portrety na przestrzeni dziejów spełniały wiele funkcji. Pełniły przede wszystkim ważną rolę propagandową, przedstawiając władców w zależności danej potrzeby informacyjnej albo w otoczeniu ksiąg i bibliotek, na tle wspaniałych krajobrazów, lub potężnych zamków czy niezwyciężonej floty. Pełniły też rolę informacyjną i dokumentacyjną; w czasach braku Internetu i social mediów portret był w zasadzie jedyną możliwością wzajemnego przedstawienia wizerunku przyszłych żon i mężów w aranżowanych małżeństwach, zwyczajowo praktykowanych pomiędzy panującymi rodami w wielu kulturach całego świata. W portretach zbiorowych, poprzez odpowiednie rozdzielenie form i przestrzeni na portrecie, malarz ma możliwość zasygnalizowania różnych relacji, zachodzących pomiędzy przedstawianymi postaciami – może sugerować miłość, zaufanie, napięcie lub nawet wrogość.
Dopiero od przełomu XIV i XV wieku w Niderlandach i w okresie renesansu we Włoszech portret zaczął się odradzać; powstały wtedy doskonałe, niemalże fotograficzne portrety autorstwa Jana van Eycka, Hansa Memlinga, Pisanella i Leonarda da Vinci. W kolejnych epokach malarstwo portretowe nadal się znakomicie rozwijało; barok przyniósł dzieła Diego Velázqueza, Rubensa i Rembrandta, wiek XVIII angielskie portrety arystokratów, a koniec XIX wieku impresjonistyczne portrety Pierre-Auguste Renoira. Pojawienie się nowych mediów: fotografii i filmu, spowodowało konieczność odnalezienia dla malarstwa portretowego nowej roli. Temat ten wykorzystywali jako pole do poszukiwań twórczych artyści praktycznie wszystkich nowo powstałych, awangardowych kierunków i nadal jest to jeden z najbardziej popularnych motywów malarskich, który podejmują współcześni twórcy.
O technice: farba akrylowa
Farba akrylowa to szybkoschnąca farba wykonana z pigmentu (substancji barwiącej pochodzenia naturalnego lub syntetycznego) zawieszonego w emulsji polimeru akrylowego (tworzywa sztucznego) i różnych dodatków, takich jak np. środki zwiększające elastyczność farby, oleje silikonowe lub stabilizatory. Większość współczesnych farb akrylowych jest produkowana na bazie wody, ale po wyschnięciu stają się one wodoodporne. W zależności od tego, jak bardzo farba zostanie rozcieńczona wodą lub zmodyfikowana dodatkami może mieć różny stopień wykończenia (od połysku do matu), a sam gotowy obraz akrylowy może przypominać akwarelę, gwasz, obraz olejny lub mieć własne, unikalne cechy nieosiągalne innymi materiałami.
Malarze mogą modyfikować wygląd, twardość, elastyczność, teksturę i inne właściwości powierzchni farby akrylowej w większym stopniu, niż w przypadku np. akwarel czy farb olejnych. Akryle można nakładać cienkimi warstwami aby uzyskać efekty przypominające laserunek, mogą być również używane do budowania grubych warstw farby i tworzenia obrazów z elementami reliefowymi. Farby te mają też zdolność do wiązania się z wieloma różnymi powierzchniami; można je stosować nie tylko na tradycyjnym płótnie, ale też na papierze, betonie, plastyku, szkle i wielu innych materiałach. Z tego też powodu są bardzo często stosowane przez artystów działających w domenie street-artu lub posługujących się techniką graffiti. Farby arylowe są również powszechnie stosowane w modelarstwie.
Podobnie jak w przypadku malarstwa olejnego, gotowy obraz akrylowy pokrywa się izolacyjną warstwą usuwalnego werniksu w celu ochrony i zabezpieczenia farby przed kurzem, promieniowaniem UV czy zarysowaniami.
O artyście:
Michał Warecki urodził się w 1970 roku. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie też mieszka i tworzy. Maluje w indywidualnym, łatwo rozpoznawalnym stylu, który nazywa nadekspresjonizmem. Charakterystyczne są dla jego twórczości zwłaszcza portrety kobiece.
Więcej o artyście przeczytasz tutaj.