O obrazie:
Patrząc na ten żywy, dynamiczny obraz czujemy, że artystka jest zaciekawiona kolorem i lubi się nim pobawić – chyba nawet nieco bardziej niż formą, co widać po pewnych uproszeniach. Paleta opata jest na dosyć mocnych kontrastach kolorystycznych, a zastosowane przeciwieństwa walorowe powodują uplastycznienie powierzchni, która wysuwa się optycznie w kierunku widza centralną plamą żółtego koloru.
Zabarwiona nieco żartobliwym tonem, prosta i nieskomplikowana wakacyjna kompozycja ma nisko osadzony punkt widzenia, co sugeruje, że oglądamy scenę z drugiego leżaka, czując wręcz spokojny klimat leniwego, letniego wypoczynku w słońcu. Jednak ta scena zawiera również jakieś lekkie, subtelne niedopowiedzenie, które sprawia że jest w niej coś osobistego, prawie intymnego. To dodatkowy, nieco intrygujący ale zarazem bardzo ciekawy aspekt i walor tego obrazu.
O temacie obrazu:
Portret jest artystycznym wizerunkiem przedstawiającym określonego człowieka (zwłaszcza jego twarz), z uwzględnieniem indywidualnych cech wyglądu fizycznego, urody, czasami też stanu psychicznego. Stosowany jako temat w różnych dziedzinach sztuki wizualnej (malarstwo, rzeźba, grafika, fotografia), portret ma wiele odmian. Biorąc pod uwagę różne kryteria, dzieli się kilkanaście typów, np. portret zbiorowy, autoportret, karykatura, miniatura, realistyczny lub imaginacyjny, fikcyjny. Jest jednym z najstarszych i najczęściej spotykanych gatunków sztuki. Był tworzony zarówno jako pamiątka osobista, rodzinna i jako przedstawienie oficjalne, by upamiętnić godność pełnioną przez portretowaną osobę.
Wysoko ceniony i rozwijany w kulturach starożytnej Azji, dalekiego i bliskiego wschodu (na przykład w Egipcie w już w okresie Średniego Państwa c. 2 tys. lat p.n.e powstawały portrety psychologizowane) w Europie w wiekach średnich miał niewielkie znaczenie i pełnił raczej rolę uzupełniającą w scenach religijnych. Dopiero od czasów renesansu sztuka portretowa znów weszła w główny nurt praktyki artystycznej, poszerzając swój zakres i obejmując rozmaite warstwy społeczne. W XIX w. nowo powstające media – fotografia i film, stały się mocnym zagrożeniem dla tradycyjnej funkcji dokumentacyjnej malarstwa, nie tylko zresztą portretowego.
Na tle przyspieszającego postępu technicznego przełomu wieków i towarzyszących mu zmian społecznych, powstało wiele nowych i awangardowych kierunków w sztuce. Artyści poszukując nowych środków wyrazu i próbując odnaleźć się w tej szybko zmieniającej się rzeczywistości, adoptowali i wprowadzali nowe idee, takie jak impresjonizm, kubizm czy surrealizm również do tematu portretów.
W dzisiejszych czasach portret pozostał jednym z najbardziej popularnych obszarów artystycznej wypowiedzi, tworzony w praktycznie wszystkich stylach i kierunkach.
O technice:
Mieszane techniki artystyczne to dosyć szerokie pojęcie, które zawiera w sobie zarówno łącznie na jednym obrazie różnych rodzajów farb (często spotykane połączenia to mieszanie farb olejnych z akrylowymi) jak i tworzenie dzieł przy wykorzystaniu najrozmaitszych materiałów i/lub przedmiotów oprócz farb, na przykład gazy, włókna szklanego, popiołu, skóry, cekinów, fragmentów gazet czy nawet niedopałków; tutaj inwencja artystyczna jest praktycznie nieograniczona.
Przy technikach mieszanych granice pomiędzy artystycznymi środkami wyrazu bywają czasami rozmyte; niektóre prace trudno już jednoznacznie zaliczać do danej kategorii. Artyści łączą ze sobą na przykład wydruki atramentowe na płótnie z farbą olejną lub akrylową, uzupełniając pracę drukarki pędzlem i domalowując nowe elementy kompozycji, lub nadając głębszą fakturę na pewnych fragmentach projektu.
Większość artystów tworzących w technikach mieszanych to wyjątkowi indywidualiści, zazdrośnie strzegący swoich patentów, receptur i pomysłów na łącznie ze sobą różnych materiałów malarskich i sposobów ich aplikacji na podłoże, słusznie upatrując w tym charakterystycznych dla siebie wyróżników nie tylko czysto artystycznych, ale również rynkowych, czysto komercyjnych.
ciekawostka: Yoko Ono (ur. 1933), wdowa po Johnie Lennonie jest artystką, która zajmowała się wieloma dziedzinami sztuki. Oprócz muzyki i filmu, tworzyła również obrazy w technikach mieszanych, takie jak na przykład wykonany z tuszu kaligraficznego, sznurka, szmat, nasion i fragmentów bambusowego parawanu Painting for the wind z 1961 roku. Obraz znajduje siew zbiorach Musem of Modern Art w Nowym Jorku.
O artystce:
Ashley Stańczyk urodziła się w 2002 roku w Radomiu, maluje od 8 roku życia. Jest absolwentką Zespołu Szkół Plastycznych im. Józefa Brandta w Radomiu, gdzie pod okiem Cezarego Jędrzejewskiego wykonała i obroniła pracę dyplomową z projektowania graficznego. W 2021 rozpoczęła studia na Wydziale Grafiki Warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, następnie przeniosła się na Wydział Malarstwa na tej samej uczelni, gdzie obecnie jest studentką II roku. Więcej o artystce czytaj tutaj.
Chcesz kupić obraz, ale obawiasz się, że nie będzie pasował do wystroju? Wyślij nam e-mailem zdjęcie swojej ściany, na której chciał byś by wisiała praca, a my odeślemy Ci wizualizację obrazu w Twoim wnętrzu. Więcej informacji w zakładce Obrazy na ścianę
