O obrazie
We „Wschodzie słońca” artystka podejmuje drugą wersję i kontynuację tematu przedstawionego w „Widoku na zatokę” – widzimy pewne podobieństwa palety i wykadrowania przedstawionej sceny. Tym razem, stojąc tuż nad brzegiem morza, o bardzo wczesnej porze samego świtania, obserwujemy pierwsze – jeszcze blade, promienie słońca przełamujące linię horyzontu. Spokojna woda drga plamkami, wyrażającymi migotliwość kolorów i załamywanie się światła na grzbietach drobnych fal.
Oba obrazy zbudowane są z niezliczonej ilości drobnych kolorystycznych niuansów, widoczne jest też w tych pejzażach nadmorskich wyraźne operowanie niewielkimi plamami koloru do opracowania wybranych elementów kompozycji, np. ukazania ruchliwości tafli wody, nieba, skał czy liści drzew.
W naszej Galerii Wiele Sztuki dostępne są również dwa inne pointylistyczno – impresjonistyczne pejzaże Beaty Garanty: „Nad zatoką” i „Widok na plażę”. Te trzy obrazy razem tworzą świetną serię, znakomicie się komponują i uzupełniają wzajemnie powieszone obok siebie, co pokazujemy na załączonych przykładowych wizualizacjach.
Ciekawostka: Historia pochodzenia tytułu słynnego obrazu Claude Moneta „Impresja, wschód słońca”, od którego wzięła nazwę nowa, wielka epoka malarstwa jest zaskakująco banalna. Otóż grupa 30 malarzy, którzy niedługo zaczną nazywać się impresjonistami, na 15 kwietnia 1874 roku planowała wernisaż otwierający ich pierwszą wspólną wystawę. Redaktor katalogu do tej wystawy (a był nim brat samego Auguste Renoira) był już znudzony monotonią i powtarzalnością tytułów prac w rodzaju: „widok stąd” czy „widok stamtąd”. Przy kolejnym obrazie – traf chciał, że było to obraz Claude Moneta „Widok portu w Hawrze”, nie wytrzymał i poprosił artystę o przemyślenie tytułu. Monet machnął ręką i pod wpływem perswazji przemianował pracę na „Wrażenie” (fr. Impression). Redaktor wystawy dla jasności dodał jeszcze wyrazy „wschód słońca” i w ten sposób mimo woli, razem stworzyli ten historyczny tytuł. Kupcem tego obrazu i jego pierwszym właścicielem był lekarz paryski Georges de Bellio.
Wypowiedź artystki o temacie obrazu:
„Człowiek nie jest sam, otacza go natura uchwycona w pejzażu, której przyglądamy się mniej lub bardziej uważnie. Nie jesteśmy zawieszeni w pustej przestrzeni, stoimy na ziemi, otaczają nas góry, jeziora, morza, kwiaty, drzewa, a my jesteśmy częścią tej przyrody, więc tęsknimy za nią. Gdy świadomie stoimy i patrzymy na otaczający nas krajobraz, to na ogół ogarnia nas spokój, kołysze nas wiatr, czujemy zapach morza i wolność. Dla tego też maluję pejzaże, jest to rodzaj ukojenia, także dla siebie. Chcę, aby moje malarstwo było pozytywne w odbiorze, aby przenosiło patrzących na nie ludzi do tej przestrzeni w naszym umyśle, która sprawia, że budzą się w nas pozytywne emocje, aby ktoś, kto powiesi moją pracę na swojej ścianie, z przyjemnością na nią patrzył, odkrywając za każdym razem coś nowego.”
O technice:
Obrazy olejne są malowane pigmentami (barwnikami), w których spoiwem są różnego rodzaju oleje roślinne. Olej wysycha w sposób naturalny w kontakcie z powietrzem, co powoduje wiązanie pigmentu i trwałe zespolenie z podłożem, którym może być na przykład różnego rodzaju płótno. Najlepszy i chyba najczęściej stosowany jest olej lniany, chociaż zarówno w przeszłości jak i obecnie stosuje się również olej makowy, z orzechów włoskich czy z krokosza barwierskiego. Co ciekawe, popularna oliwa tłoczona z oliwek nie nadaje się do tego celu.
Uniwersalne właściwości farb olejnych umożliwiły malarzom uzyskanie subtelnych zmian w tonacji koloru, delikatny modelunek i wydobycie plastycznego kształtu postaci lub przedmiotów oraz ukazanie ich zróżnicowanej faktury. Dzięki temu mogły powstać m.in. słynne i niesamowicie realistyczne holenderskie martwe natury.
Chcesz kupić obraz, ale obawiasz się, że nie będzie pasował do wystroju? Wyślij nam e-mailem zdjęcie swojej ściany, na której chciał byś by wisiała praca, a my odeślemy Ci wizualizację obrazu w Twoim wnętrzu.
Więcej informacji w zakładce Obrazy na ścianę
