O obrazie:
Obraz „Biała porcelana” to kolejny przykład klasycznej martwej natury autorstwa Eleanory Bubashkiny. Praca jest wykonana z dużą wrażliwością i dbałością o detale. Kompozycja, oparta na delikatnym kontraście między bielą porcelany, pastelowymi barwami tła i żółto-czerwonymi owocami jest harmonijna i wyważona.
Paleta barw i światłocień. Artystka z niezwykłą umiejętnością operuje pastelową paletą barw, tworząc subtelną i jednocześnie elegancką atmosferę. Dominują odcienie bieli, beżu i delikatnego różu, które doskonale współgrają z chłodnym błękitem tła. Delikatne światłocienie podkreślają fakturę porcelany i nadają obrazowi trójwymiarowość.
Kompozycja i układ przedmiotów. Przedmioty zostały ułożone w sposób, który tworzy wrażenie spokoju i harmonii. Centralnym punktem kompozycji jest okazała patera z owocami, które przyciągają wzrok widza. Pozostałe elementy – dzbanek, filiżanka i czajniczek – uzupełniają kompozycję, tworząc spójną całość zamkniętą ścianą z pastelowo niebieską tapetą ozdobioną żółtymi, pionowymi paskami.
Delikatne kolory i klasyczna kompozycja sprawiają, że obraz jest uniwersalny i pasuje do wielu wnętrz. Będzie doskonale prezentował się w salonie, sypialni, jadalni czy nawet w kuchni, nadając pomieszczeniu przytulny i elegancki charakter.
O temacie obrazu: martwa natura
Martwa natura w malarstwie to przedstawienie przedmiotów nieożywionych, takich jak instrumenty muzyczne, świece, książki, najróżniejsze produkty spożywcze, naczynia i inne utensylia kuchenne czy przedmioty wyposażenia domu. Czasami mogą pojawić się niewielkie żyjące zwierzęta, a nawet ludzie – jednak nigdy nie jest to temat dominujący. Jest to jeden z najstarszych tematów malarskich wykorzystywanych w sztuce wizualnej przez człowieka, czego przykładem mogą być doskonale zachowane, świetne freski czy mozaiki z wyobrażeniami martwej natury odnalezione w starożytnych rzymskich miastach Pompejach czy Herkulanum.
W następnych epokach w Europie temat ten przechodził różne koleje – w niektórych krajach (np. Niderlandach) artyści osiągnęli niebywały poziom biegłości w przedstawianiu martwej natury, podczas gdy we Francji długo był traktowany jako najniższy rodzaj malarstwa, zwykły popis zręczności warsztatowej pozbawiony większych walorów artystycznych. Dopiero dzięki impresjonistom na przełomie XIX i XX martwa natura zaczęła odzyskiwać status równy innym tematom malarskim. Dzisiaj jest jednym z najbardziej popularnych motywów, po które często sięgają malarze wszystkich szkół i kierunków.
O technice: farba olejna na płótnie
Różnego rodzaju farby olejne były wykorzystywane w zastosowaniach artystycznych i użytkowych (np. do malowania, konserwacji i zdobienia drewnianych elementów budynków, ścian czy łodzi) od tysiącleci. W malarstwie europejskim spopularyzował je w XV wieku niderlandzki malarz Jan van Eyck, który (prawdopodobnie) razem ze swoim bratem Hubertem opracował recepturę farb wytwarzanych z oleju lnianego i pigmentu. Co ciekawe, formuła ta praktycznie bez większych zmian jest wykorzystywana do tej pory.
W świecie zachodniej cywilizacji stosowanie farb olejnych do dzisiaj uważa się za wyraz klasycznej dyscypliny malarskiej na najwyższym poziomie. Z pewnością to podejście jest w dużym stopniu podyktowane specyficznym sentymentem i uznaniem dla wielowiekowej tradycji i wspaniałych dzieł najlepszych malarzy naszego kręgu kulturowego, wykonanych w tej właśnie technice. Jednak należy pamiętać o tym, że o jakości obrazu stanowią przede wszystkim jego obiektywne wartości artystyczne i talent malarza, a w mniejszym zaś stopniu użyty przez niego materiał.
Farba olejna oferuje niezwykły potencjał różnorodnych środków wyrazu artystycznego: od gęstości i bogactwa koloru, poprzez szeroką rozpiętość uzyskiwanych barw aż po możliwość oddania najdrobniejszych detali i szczegółów kompozycji. Można przy jej pomocy uzyskać głębokie efekty fakturowe (tzw. technika impasto), lub powierzchnie płaskie, wykonane laserunkiem, o gładkości i połysku porcelany. Właściwości farb olejnych umożliwiają precyzyjne komponowanie przejść tonalnych pomiędzy kolorami, a w razie potrzeby można wielokrotnie poprawiać kompozycję przez wytarcie farby i przemalowanie danego fragmentu obrazu.
Obrazy wykonane olejem na płótnie są niezwykle trwałe (pod warunkiem ich odpowiedniego zabezpieczenia werniksem), oraz wyróżniają się swoimi wartościami kolorystycznymi, które zachowują przez długie lata. Nasycone świetlistymi barwami, przyciągają uwagę i tworzą niepowtarzalne efekty wizualne.
O artystce:
Eleaonora Bubashkina pochodzi z Mińska na Białorusi. Jest kontynuatorką rodzinnych tradycji: urodziła się w rodzinie znanego białoruskiego artysty Władimira Urodnicza. W Mińsku ukończyła Państwowe Liceum Plastyczne, następnie studiowała na mińskiej Akademii Sztuk Pięknych na wydziale malarstwa, który ukończyła w 1992 roku. Od lutego 2023 roku mieszka w Polsce.
Posługuje się pseudonimem artystycznym Elis i tak też sygnuje swoje prace. Liryczne, intymne, doskonale szczere malarstwo Eleonory Bubashkiny przedstawia wysoki poziom rzemiosła artystycznego i profesjonalizmu, jasne postrzeganie natury i eleganckie, wręcz muzyczne mistrzostwo w posługiwaniu się kolorem. W jej obrazach widać jasny, natchniony, dziecięcy pogląd na świat. Prace artystki otwierają nam drogę do harmonii z samym sobą i otaczającą nas rzeczywistością i pomagają poczuć urok i smak naturalności. Więcej o malarce przeczytasz tutaj.
Chcesz kupić obraz, ale obawiasz się, że nie będzie pasował do wystroju? Wyślij nam e-mailem zdjęcie swojej ściany, na której chciał byś by wisiała praca, a my odeślemy Ci wizualizację obrazu w Twoim wnętrzu. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Obrazy na ścianę
