O obrazie:
Obraz “Na czerwonej kanapie” to niezwykle intrygujące dzieło, które przyciąga uwagę swoją dynamiczną, a jednocześnie pełną spokoju kompozycją. Centralnym punktem obrazu jest postać kobiety, która w sposób swobodny i nieco leniwy ułożyła się na okazałej, czerwonej kanapie z bardzo ozdobnym oparciem. Jej sylwetka jest wydłużona, a gesty delikatne, co nadaje obrazowi lekkości i elegancji. Wyraźnie widać, że kobieta pogrążona jest w swoich myślach, co nadaje obrazowi intymny charakter.
Tło obrazu wypełniają intensywne kolory: głęboka czerwień kanapy, złote elementy zdobień oraz żywe barwy kwiatów na tapicerce. Ta bogata paleta barw tworzy kontrast z delikatnymi tonacjami skóry i białej sukienki kobiety, podkreślając jej piękno i zmysłowość.
Obraz wykazuje cechy charakterystyczne dla impresjonizmu. Malarka skupiła się na oddaniu atmosfery i wrażenia światła, a płynne pociągnięcia pędzla, a delikatne rozmycia i pastelowe kolory nadają obrazowi lekkości i świeżości. Jednocześnie, praca ma liryczny charakter, co nawiązuje do twórczości artystów, którzy w swoich pracach eksplorowali tematykę kobiecości i introspekcji. Podobne kompozycje znajdziemy na przykład na obrazach słynnego Amedeo Modigliani’ego, czy współczesnego, warszawskiego malarza Michała Wareckiego, którego prace również są dostępne w naszej Galerii Wiele Sztuki (link znajdziesz tutaj). Obaj artyści często wykorzystywali w swoich pracach intensywne kolory, wydłużone proporcje postaci i płynne linie, aby wyrazić swoje emocje i przekazać głębsze znaczenia.
Intymna atmosfera świetnie uchwycona i oddana na płótnie przez malarkę sprawiają, że obraz ten może stanowić doskonałą ozdobę wnętrza. Praca będzie się doskonale prezentowała w salonie, sypialni lub gabinecie, nadając pomieszczeniu przytulny i pełen refleksji charakter, budząc w widzu uczucie spokoju i melancholii.
Malarka podpisała obraz na froncie płótna swoim pseudonimem artystycznym “Elis”. Sygnatura jest umieszczona w lewym, dolnym rogu. Na odwrociu płótna umieszczony jest opis wykonany ręcznie przez malarkę: “Eleonora Bubashkina, 2024, ol/pl, 80×100, Na czerwonej kanapie”.
O temacie obrazu: portret
Portret jest dziełem sztuki, artystycznym wizerunkiem przedstawiającym określonego człowieka (zwłaszcza jego twarzy), z uwzględnieniem indywidualnych cech wyglądu fizycznego, urody, czasami też stanu psychicznego. Stosowany jako temat w różnych dziedzinach sztuki wizualnej (malarstwo, rzeźba, grafika, fotografia), portret ma wiele odmian. Biorąc pod uwagę różne kryteria, dzieli się kilkanaście typów, np. portret zbiorowy, autoportret, karykatura, miniatura, realistyczny lub imaginacyjny, fikcyjny.
Portret jest jednym z najstarszych i najczęściej spotykanych gatunków sztuki. Był tworzony zarówno jako pamiątka osobista, rodzinna i jako przedstawienie oficjalne, by upamiętnić godność pełnioną przez portretowaną osobę.
Wysoko ceniony i rozwijany w kulturach starożytnej Azji, dalekiego i bliskiego wschodu (w Egipcie w już w okresie Średniego Państwa c. 2 tys. lat p.n.e powstawały portrety psychologizowane), w Europie w wiekach średnich miał niewielkie znaczenie i pełnił raczej rolę uzupełniającą w scenach religijnych.
Dopiero od XIV w. portret zaczął na naszym kontynencie odzyskiwać należne mu miejsce. Powstały znakomite płótna szkoły niderlandzkiej (J. van Eyck, Vermeer, Rembrandt, Memling), czy włoskiego renesansu (Leonardo da Vinci, Rafael Santi, Tycjan). Wiek XVII był okresem szczytowego rozwoju malarstwa portretowego w Anglii (W. Hogarth, A. Ramsay, G. Romney). Pomimo rozwoju technik fotograficznych od końca XIX wieku, portret przetrwał i nadal zajmuje czołowe miejsce wśród tematów podejmowanych przez współczesnych malarzy, chociaż niewątpliwie nie pełni już klasycznej roli figuratywno – informacyjnej.
Ciekawostki o portretach: jednym z najbardziej znanych i rozpoznawalnych obrazów na świecie jest portret. Chodzi oczywiście o słynne dzieło Mona Lisa pędzla mistrza włoskiego renesansu, Leonarda da Vinci. Obraz znajduje się w paryskim Luwrze, gdzie co roku ogląda go około 10 mln osób.
W 1911 roku Vincenzo Peruggia, 29 letni szklarz pracujący na co dzień w muzeum przy oprawie obrazów podjął udaną próbę kradzieży tego słynnego obrazu. Początkowo w kręgu osób podejrzanych o ten czyn znaleźli się słynny poeta Guillaume Apollinaire (którego nawet na chwilę zatrzymano w areszcie), a również malarz Pablo Picasso. Dochodzenie w tej sprawie było prowadzone bez większych rezultatów już ponad dwa lata, kiedy to sprawca sam zgłosił się do pewnego włoskiego antykwariusza z Florencji z propozycją sprzedaży Mony Lisy. Ten oczywiście powiadomił policję, która zatrzymała złodzieja z obrazem w hotelu.
Vincenzo Peruggia początkowo motywował swój czyn pobudkami patriotycznymi – chciał zwrócić dzieło Leonarda ojczystemu krajowi. Sąd nie dał wiary tym tłumaczeniom i skazał go w sumie na 7 miesięcy więzienia – jednak trzeba przyznać, że była to kara raczej symboliczna, biorąc pod uwagę przedmiot kradzieży. Po odbyciu kary i służbie wojskowej na froncie podczas I wojny światowej, Vincenzo ożenił się i prowadził przykładne życie, zarabiając na… sprzedaży obrazów.
Według dzisiejszej wyceny dzieła Leonarda na potrzeby ubezpieczenia, jego wartość może sięgać ponad 850 mln dolarów.
O technice: farba olejna na płótnie
Malarstwo olejne to sztuka malowania obrazów pigmentami (substancjami pełniącymi rolę czynnika barwiącego) rozpuszczonymi i wymieszanymi z pewnymi rodzajami olejów, najczęściej lnianym, orzechowym lub makowym. W ten sposób otrzymana farba charakteryzuje się dosyć długim czasem schnięcia pod wpływem powietrza. Podłożem obrazu olejnego mogą być różne materiały, takie jak tradycyjne płótno, sklejka, drewno lub nawet blacha miedziana.
Technika olejna oferuje szerokie możliwości wyrazu artystycznego. Malarze mają do dyspozycji gęstość i bogactwo koloru oraz możliwość uzyskania subtelnych połączeń barw i oddania najdrobniejszych szczegółów przedstawianej sceny. Farby olejne można nakładać zarówno subtelnymi, cienkimi i przezroczystymi warstwami (tzw. technika laserunkowa) lub grubo, budując wyraźną fakturę i rzeźbę powierzchni obrazu. Można je mieszać bezpośrednio na powierzchni obrazu (tak, jak to robił Jan van Eyck), co umożliwia łagodne przechodzenie pomiędzy kolorami bez pozostawiania śladów pędzla. Również rodzaj stosowanych narzędzi jest szeroki, artysta może pracować z farbą olejną różnymi pędzlami, szpachelkami i łopatkami. Gotowe obrazy olejne zazwyczaj pokrywa się werniksem w celu podbicia kolorów, nadać całości połysku i ochronić powierzchnię płótna przed kurzem, zarysowaniami czy wpływem światła.
O artystce:
Eleaonora Bubashkina pochodzi z Mińska na Białorusi. Jest kontynuatorką rodzinnych tradycji: urodziła się w rodzinie znanego białoruskiego artysty Władimira Urodnicza. W Mińsku ukończyła Państwowe Liceum Plastyczne, następnie studiowała na mińskiej Akademii Sztuk Pięknych na wydziale malarstwa, który ukończyła w 1992 roku. Od lutego 2023 roku mieszka w Polsce.
Posługuje się pseudonimem artystycznym Elis i tak też sygnuje swoje prace. Liryczne, intymne, doskonale szczere malarstwo Eleonory Bubashkiny przedstawia wysoki poziom rzemiosła artystycznego i profesjonalizmu, jasne postrzeganie natury i eleganckie, wręcz muzyczne mistrzostwo w posługiwaniu się kolorem. W jej obrazach widać jasny, natchniony, dziecięcy pogląd na świat. Prace artystki otwierają nam drogę do harmonii z samym sobą i otaczającą nas rzeczywistością i pomagają poczuć urok i smak naturalności. Więcej o malarce przeczytasz tutaj.
Chcesz kupić obraz, ale obawiasz się, że nie będzie pasował do wystroju? Wyślij nam e-mailem zdjęcie swojej ściany, na której chciał byś by wisiała praca, a my odeślemy Ci wizualizację obrazu w Twoim wnętrzu. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Obrazy na ścianę