O obrazie:
Obraz został namalowany w technice olejnej na płótnie, a jego tematem jest martwa natura przedstawiająca owoce morza: złowione kalmary zwyczajne. Praca została wykonana z bardzo dużą starannością i dbałością o dokładne odwzorowanie detali. Jest świetna warsztatowo; widać tutaj ogromną cierpliwość i precyzję pracy pędzla.
Obraz ma układ wertykalny; innymi słowy kształtem jego pola obrazowego jest leżący prostokąt o wymiarach 89 cm na 60 cm.
Kompozycja jest jednoplanowa z bliskim kadrem, bez wyznaczonych tradycyjnych linii perspektywy. Głębię sceny budują subtelne światłocienie i umiejętnie zastosowane kontrasty barwne. W niezbyt szerokiej palecie dominują różne odcienie kolorów charakterystycznych dla ubarwienia przedstawionych stworzeń: biele, szarości, brązy i żółcienie. Poziomo ułożony w centrum kadru kształt kalmara nadaje kompozycji pewnej symetrii.
Ryby i owoce morza stanowią jeden z najstarszych tematów wykorzystywanych przez artystów w różnych dziedzinach sztuk wizualnych od tysięcy lat. Można go spotkać w jaskiniowych rytach i malunkach z paleolitu, zdobieniach ścian egipskich komór grobowych, greckich wazach czy słynnych rzymskich mozaikach, zdobiących podłogi czy ściany willi i świątyń rozrzuconych po całym obszarze dawnego imperium. W XVII wieku jeden z głównych motywów fantastycznych niderlandzkich obrazów, przedstawiających martwe natury.
Moda na tematy malarskie związane z morzem nadal nie przemija, obrazy marynistyczne są bardzo chętnie kupowane i stanową niezwykle ciekawe i przyciągające uwagę uzupełnienie każdego wnętrza.
Ciekawostki o temacie obrazu: kalmary należą do bardzo licznej (zawierająca około 300 gatunków) grupy głowonogów (morskich mięczaków), silnie zróżnicowanej morfologicznie. Zamieszkują wody otwarte mórz i oceanów. Kalmary zwyczajne są mają duże znaczenie gospodarcze; poławia się je w znacznych ilościach ze względu na wysoko cenione, smaczne mięso.
- Największym przedstawicielem tej grupy zwierząt jest kałamarnica olbrzymia. Okaz wyrzucony przez fale w 1887 roku mierzył 18 metrów długości, a średnica jego oczu wynosiła prawie 40 centymetrów. Prawdopodobnie to właśnie spotkania z kałamarnicą olbrzymią są źródłem marynarskich legend o krakenie, morskim potworze zatapiającym statki. Po drugiej stronie skali znajdują się gatunki kalmarów osiągające zaledwie 2 milimetry długości.
- W porównaniu z ich wielkością, kałamarnice mają największe oczy spośród wszystkich zwierząt. Są mięsożerne, a do zabijania swoich ofiar używają twardych, chitynowych dziobów.
- Niektóre kałamarnice głębokowodne mają specjalne organy emitujące światło. Stanowi to zarówno narzędzie do obrony przed drapieżnikami, jak i wabik na mniejsze morskie stworzenia.
- Niektóre gatunki kałamarnic wykazują bardzo dużą agresję zarówno w stosunku do innych stworzeń morskich, również własnego gatunku, jak i samego człowieka. Istnieją potwierdzone przypadki prób atakowania nurków i kamerzystów.
- Niektóre gatunki kałamarnic mogą pływać z prędkością dochodzącą nawet do 40 km na godzinę, tak szybko jak rekiny, na szczęście dla ich ofiar tylko na krótkich dystansach.
O martwej naturze:
Martwa natura w malarstwie to przedstawienie przedmiotów nieożywionych, takich jak instrumenty muzyczne, świece, książki, najróżniejsze produkty spożywcze, naczynia i inne utensylia kuchenne czy przedmioty wyposażenia domu. Czasami mogą pojawić się niewielkie żyjące zwierzęta, a nawet ludzie – jednak nigdy nie jest to temat dominujący. Jest to jeden z najstarszych tematów malarskich wykorzystywanych w sztuce wizualnej przez człowieka, czego przykładem mogą być doskonale zachowane, świetne freski czy mozaiki z wyobrażeniami martwej natury odnalezione w starożytnych Pompejach czy Herkulanum. W następnych epokach w Europie temat ten przechodził różne koleje – w niektórych krajach (np. Niderlandach) artyści osiągnęli niebywały poziom biegłości w przedstawianiu martwej natury, podczas gdy we Francji długo był traktowany jako najniższy rodzaj malarstwa, zwykły popis zręczności warsztatowej pozbawiony większych walorów artystycznych. Dopiero dzięki impresjonistom na przełomie XIX i XX martwa natura zaczęła odzyskiwać status równy innym tematom malarskim. Dzisiaj jest jednym z najbardziej popularnych motywów, po które często sięgają malarze wszystkich szkół i kierunków.
Obrazy przedstawiające martwą naturę z owocami, warzywami, dziczyzną lub rybami doskonale nadają się do kuchni czy jadalni. Jest w nich zawsze coś więcej niż tylko wspomnienie romantycznych podróży, smakowitych, wspólnych posiłków czy chwil spędzonych przy kieliszku wina – oprócz oczywistych wrażeń estetycznych dają też pretekst do rozważań o stylistyce, kompozycji czy użytej palecie barw. Z kolei martwa natura z kwiatami, książkami czy instrumentami muzycznymi stanowi świetną ozdobę pokoju dziennego, salonu lub sypialni.
O technice:
Malarstwo olejne to technika artystyczna polegająca na wykorzystywaniu farb, które powstają poprzez zmieszanie suchych pigmentów (barwników) proszkowych z wyselekcjonowanym rafinowanym olejem lnianym (stosuje się też czasami olej makowy lub z orzechów włoskich) do konsystencji sztywnej pasty i zmielenie go przez silne tarcie w stalowych młynach walcowych. Wyjątkowa łatwość, z jaką przy pomocy tych farb można mieszać kolory i budować przejścia tonalne czyni je wyjątkowymi wśród innych materiałów malarskich; jednocześnie pozwalają na uzyskanie bogatych i różnorodnych efektów fakturowych przy pomocy tzw. laserunku (farba kładziona bardzo cienkimi warstwami) czy impasto (grube fragmenty budujące głębokie struktury na podobraziu).
Standardowym podłożem do namalowania obrazu olejnego jest płótno, wykonane z czystego lnu o mocnym i gęstym splocie. Płótno jest przycinane do odpowiedniego rozmiaru i rozpinane na drewnianej ramie, do której jest następnie przymocowywane za pomocą gwoździ lub zszywek.
Na gotowy obraz olejny zwykle nakładana jest warstwa materiałów żywicowych (lakieru, werniksu), w celu wydobycia głębszych efektów tonalnych, oraz ochrony powierzchni płótna przed czynnikami atmosferycznymi, drobnymi otarciami, zabrudzeniami czy gromadzeniem się kurzu.
O artystce:
Martyna Malka Górecka jest absolwentką warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Dyplom z malarstwa obroniła w 2018 roku w pracowni prof. Krzysztofa Wachowiaka, a aneks z rysunku u prof. Czesława Radzkiego. W sierpniu 2019 r otworzyła własną szkołę rysunku „Powidok”, w której przygotowuje przyszłych kandydatów na Akademię Sztuk Pięknych.
Głównym założeniem malowanych przez nią obrazów jest połączenie realizmu z abstrakcją, a częstym tematem prac są martwe natury przedstawiające owoce morza. Charakteryzują się bardzo dobrym poziomem warsztatowym i dbałością o precyzyjne odwzorowanie detali. Obrazy te są artystycznym podsumowaniem wspomnień z podróży, czasami w formie zabawy formą i przedstawianą kompozycją.
Więcej o artystce przeczytasz tutaj.
Chcesz kupić obraz, ale obawiasz się, że nie będzie pasował do wystroju? Wyślij nam e-mailem zdjęcie swojej ściany, na której chciał byś by wisiała praca, a my odeślemy Ci wizualizację obrazu w Twoim wnętrzu. Więcej informacji w zakładce Obrazy na ścianę
