Władysław Chmieliński w latach 1935 – 1938 tworzył cykl obrazów akwarelowych, przedstawiających najbardziej wartościową polską architekturę. Odbył w tym celu szereg podróży, m.in. do Kazimierza Dolnego i Sandomierza.
Scena przedstawia fragment zabudowy polskiego dworu szlacheckiego. W czasach, kiedy Chmieliński malował swoje architektoniczne akwarele, posiadanie dworu było symbolem prestiżu społecznego i przynależności do elity. Przed wybuchem II wojny światowej na terenach ówczesnej Rzeczypospolitej około 16 tys. dworów szlacheckich. Szczególnie w latach 20-tych ub. wieku w odrodzonej Polsce panowała moda na styl dworkowy, traktowany jako emanacja polskości. Budowano w nim obiekty publiczne (np. dworzec kolejowy w Gdyni) oraz prywatne wille.
Prezentowany obraz charakteryzuje się delikatną kolorystyką w pastelowych barwach. Doskonale nadaje się do ozdobienia ścian praktycznie w każdym rodzaju wnętrza, wnosząc do niego pogodny, odprężający nastrój.
O temacie:
Obraz lub rysunek przedstawiający ogólny widok miasta, lub jakiś fragment architektury nosi nazwę weduta (od włoskiego wyrazu veduta oznaczającego widok). Gatunek ten spopularyzowali i doprowadzili do perfekcji XVII-wieczni malarze niderlandzcy.
Ciekawostka: Bernardo Belotto (zwany także jako Canaletto) był wywodzącym się ze szkoły weneckiej malarzem, żyjącym w XVIII wieku (1721 – 1780). Specjalizował się w panoramach i pejzażach miejskich. Był nadwornym malarzem na dworze Stanisława Augusta Poniatowskiego. Podczas pobytu w Warszawie namalował serię 30 wedut, pieczołowicie oddających szczegóły architektoniczne miasta (do dzisiejszych czasów przetrwało ich 24). Ich fotograficzna wręcz dokładność pomogła przy powojennej odbudowie stolicy, dzięki pracom Canaletta udało się odtworzyć m.in zabudowę Krakowskiego Przedmieścia i Starego Miasta. Został pochowany w Warszawie, lecz jego grób się nie zachował.
O technice:
Akwarela to technika malarska znana już w starożytności (m.in. w Chinach, Grecji i Egipcie), polegająca na nakładaniu farb akwarelowych (tzw. wodnych) cienkimi warstwami na podłoże, którym zwykle jest papier, jedwab lub pergamin. Wzajemne oddziaływanie wody, farby i papieru powoduje, że jest to technika jedyna w swoim rodzaju. Plasuje się gdzieś w połowie drogi pomiędzy rysunkiem a malarstwem i doskonale nadaje się do pracy w plenerze, dlatego akwarelami z upodobaniem posługują się pejzażyści.
Wymaga wybitnych umiejętności technicznych, wyobraźni artystycznej i starannego zaplanowania pracy, ponieważ przejrzystość farby wodnej wyklucza możliwość zamalowania i skorygowania nieudanego elementu kompozycji.
Chcesz kupić obraz, ale obawiasz się, że nie będzie pasował do wystroju? Wyślij nam e-mailem zdjęcie swojej ściany, na której chciał byś by wisiała praca, a my odeślemy Ci wizualizację obrazu w Twoim wnętrzu.
Więcej informacji w zakładce Obrazy na ścianę
