O temacie obrazu – Portret
Ludzkie twarze i portrety to tematy wykorzystywane od zawsze przez artystów wszelkich możliwych kierunków i technik sztuki wizualnej. Portret dzieli się na wiele typów, w zależności m.in. od sposobu przedstawienia twarzy, ujęcia modela, okoliczności powstania, rozmiaru czy liczby przedstawionych osób. Znane są portrety przedstawiające sylwetki i twarze kobiet, których wiek sięga 30 tysięcy lat (na przykład znaleziska ze stanowisk archeologicznych w Dolních Věstonicach w Czechach czy figurka Wenus z Willendorfu w Austrii).
Portrety w charakterystycznych stylach były malowane w starożytnej Mezopotamii, Egipcie, Chinach czy Mezoameryce. Z I i II wieku n.e. pochodzą słynne trumienne portrety fajumskie, których niezwykły realizm w oddaniu najdrobniejszych szczegółów wyglądu świadczy o wysokim poziomie ówczesnych twórców. W Europie w wiekach średnich znacznie tej formy malarskiej znacznie zmalało, zaczęła się odradzać dopiero od XV wieku. Wysoki poziom osiągnęły portrety realistyczne Hansa Memlinga czy Jana van Eycka, portrety profilowe Pisanella czy słynne portrety psychologiczne Rembrandta. Pod koniec XIX wieku w związku z rozpowszechnieniem technik fotograficznych, portret artystyczny zaczął tracić na tradycyjnym znaczeniu figuratywnym, a zaczął być bardziej pretekstem do poszukiwań artystycznych (patrz na przykład prace portretowe kubistów [możesz zobaczyć przykład tutaj], impresjonistów czy surrealistów).
O obrazie
Obraz przedstawia portret śpiącej, starej kobiety, której prawie cała postać jest ułożona po przekątnej płótna. Artystka posłużyła się wąską paletą, ale świadomie i dobrze rozgraną. Wykorzystując stonowane, przeciwstawne temperaturowo odcienie kolorów malarka otworzyła kontrastowe tło za postacią kobiety, stwarzając wrażenie głębszej przestrzeni.
Mamy tutaj dwa wyraźnie podkreślone kolorem ośrodki centralne, które współzawodniczą pomiędzy sobą o naszą uwagę: oświetloną słońcem twarz kobiety z mocnym modelunkiem światłocieniowym, do której wzrok prowadzi wzdłuż linii sylwetki, oraz jej dłonie, nieruchomo ułożone w bezradnym geście wymuszonym snem.
Jednak oprócz elementów formalnej analizy tematu, kompozycji czy modelunku sceny, najbardziej uwagę chyba przyciąga intrygująca faktura płótna: widzimy nieregularne, pojawiające się na jego płaszczyźnie pęknięcia, złuszczenia – jakby odpryski pamięci śpiącej kobiety zaczynały się krystalizować na jego powierzchni. Czy cień wokół głowy sugeruje nam już ten nieuchwytny moment przejścia, początek drogi prowadzącej przez senne mary nad brzegi Styksu? Nieoczywistość prac Aleksandry Chowaniec jest na tym etapie poszukiwań twórczych subtelnym, ale bardzo cennym artystycznie znakiem rozpoznawczym tej młodej, utalentowanej artystki.
Ta dojrzała, mocna praca może nie być łatwa w odbiorze. Obraz ma jednak wysokie walory inwestycyjne, a jego wartość artystyczna jest wręcz intuicyjnie oczywista. Będzie cennym nabytkiem w każdej kolekcji polskiej sztuki współczesnej, oraz wyjątkową ozdobą domowego wnętrza.
Chcesz kupić obraz, ale obawiasz się, że nie będzie pasował do wystroju? Wyślij nam e-mailem zdjęcie swojej ściany, na której chciał byś by wisiała praca, a my odeślemy Ci wizualizację obrazu w Twoim wnętrzu.
Więcej informacji w zakładce Obrazy na ścianę
