O obrazie:
Malarstwo potrafi odtwarzać rzeczywistość lub też tworzyć nowe światy, inspirujące i pobudzające wyobraźnię, interpretujące na nowo historię lub wywołujące rozmaite emocje. Tak jest właśnie z twórczością Andrzeja Fronczaka: malarz umieszcza akcję swoich obrazów w bliżej nieokreślonych miejscach i czasie. Przedstawia nam nierzeczywiste, wymyślone miasta i budowle magicznie uczepione krawędzi urwiska, widzimy jakieś bezludne ruiny wiszące nad przepastną rozpadliną lub wyłaniające się z tajemniczej mgły. Wrośnięte w skałę szczątki miast wydają się być zespolone z otoczeniem i onirycznymi krajobrazami.
W tym nierzeczywistym, fantastycznym świecie panuje kolorystyczna cisza – dominują spokojne tony zaledwie paru barw; fiolety, delikatniejsze odcienie różowego, blade zielenie, biele i szarości. Ta zachowawcza paleta podkreśla statyczność kompozycji i pewien melancholijny nastrój, wyczuwalny podczas obcowania z jego obrazami. Minimalizm kolorystyczny jest tutaj celowym zabiegiem artystycznym; malarz przez takie subtelne oddziaływanie na widza chce przekazać jak najwięcej emocji, towarzyszących wędrówce po miejscach nieznanych.
Te wyciszone, jakby zadumane obrazy pasują do każdego typu wnętrz, zarówno sypialni czy salonu w domu lub mieszkaniu, świetnie też sprawdzą się w większych przestrzeniach industrialnych lub recepcyjnych biur czy hoteli.
O stylu: Realizm magiczny
Nazwa stylu w sztuce, stworzona w 1925 r. przez niemieckiego historyka i krytyka sztuki Franza Roha (1890 – 1965). Została użyta po raz pierwszy w eseju omawiającym nowy styl w malarstwie, zwanym jako nowy obiektywizm (nowa przedmiotowość, niem. Nueue Sachlichkeit). Z czasem pojęcie rozszerzyło się na te style malarstwa realistycznego, które stosowały zagadkowy, tajemniczy i magiczny język form. Kierunek ten, czerpiący inspirację z malarstwa metafizycznego, można traktować jako specyficzną formę, lub wstęp do surrealizmu.
Styl realizmu magicznego przywołuje wizje, przeżycia i nastroje ze świata snów. Efekt ten jest osiągany przez stosowanie na przykład nierealnej perspektywy i oświetlenia, oraz łączenie w czasami wręcz surrealistycznej i fantastycznej konwencji realistycznie namalowanych obiektów. W stylu tym tworzyli m.in. Giorgio de Chirico, Albert Carel Willink czy Leonora Carrington.
Niewątpliwie ten kierunek w malarstwie, łączący w nierzeczywistym klimacie dziwne konstrukcje i maszyny, fantastyczne lewitujące budynki i całe miasta zawieszone w onirycznych krajobrazach na trwale wpisał się w krajobraz sztuki współczesnej i długo pozostanie obecny nie tylko w zbiorach prywatnych kolekcjonerów, ale też w największych galeriach, muzeach i międzynarodowych domach aukcyjnych.
Ciekawostka: Największe w Europie muzeum magicznego realizmu mieści się w Wiśle. Placówka została otwarta 26 kwietnia 2017 i mieści się w pierwszym murowanym domu w tym mieście, zbudowanym na początku XX wieku przez wybitnego naukowca Juliana Ochorowicza. Budynek został starannie odrestaurowany i można w nim obecnie podziwiać na stałych i czasowych ekspozycjach ponad 300 obrazów, grafik i rzeźb takich twórców jak Salvador Dali, Zdzisław Beksiński, Rafał Olbiński, Wojciech Siudmak czy Jakub Różalski.
O technice:
Farba akrylowa została opracowana w 1934 roku przez niemiecką firmę chemiczną BASF. W latach czterdziestych XX wieku farby akrylowe stały się popularne w budownictwie, były wykorzystywane głównie do zabezpieczania elementów konstrukcyjnych budynków narażonych na wilgoć i zasolenie, oraz do malowania wnętrz. Pod koniec lat pięćdziesiątych i na początku sześćdziesiątych XX wieku wielu profesjonalnych artystów zaczęło zwracać uwagę na ciekawe z ich punktu widzenia cechy akryli, takie jak relatywnie niewysoka cena, dobre trzymanie koloru i możliwość stosowania na wielu różnych powierzchniach. Dodatkowo, przy zastosowaniu odpowiedniej techniki kładzenia farby, w zależności od oczekiwanego efektu, można je upodobnić do akwareli lub farb olejnych. Jednymi z pierwszych profesjonalnych artystów, którzy używali akryli byli meksykańscy muraliści, w szczególności Diego Rivera (mąż Fridy Kahlo – wystawę kilku jej prac można oglądać obecnie w Warszawie), Jose Clemente Orozco i David Alfaro Siqueiros. Farby akrylowe są jednym z najczęściej używanych mediów w dzisiejszej sztuce.
O artyście:
W twórczości zawsze frapuje go poszukiwanie; dotyczy to zarówno tematu jak i rozwiązań technicznych. Czeka podświadomie na jakiś przypadek, który sam w sposób niezamierzony wyłoni się na płótnie. Bardzo lubi chwile, kiedy kilka uprzednio położonych plam koloru każe diametralnie przebudować kompozycję obrazu, tak aby lepiej oddać wrażenie i subtelne tajemnice z nim związane. W nadrealistyczny sposób przedstawia swoje postrzeganie pewnych zjawisk i przeżyć, a poprzez minimalizm kolorystyczny pokazuje jak najwięcej emocji towarzyszących wędrówce po miejscach nieznanych.
Prace Andrzeja Fronczaka wystawiane były w Polce oraz w Niemczech, USA, Dani, Holandii, Serbii, Włoszech, Ukrainie, Francji, Słowacji i Czechach. Jego obrazy znajdują się w zbiorach muzealnych, instytucjach państwowych, galeriach i kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą. Czytaj więcej o artyście tutaj.
Chcesz kupić obraz, ale obawiasz się, że nie będzie pasował do wystroju? Wyślij nam e-mailem zdjęcie swojej ściany, na której chciał byś by wisiała praca, a my odeślemy Ci wizualizację obrazu w Twoim wnętrzu. Więcej informacji w zakładce Obrazy na ścianę
