O obrazie:
Przedstawiana praca pochodzi z realizowanego przez artystę od 2020 roku cyklu poświęconego rzekom Podlasia i Puszczy Białowieskiej. Gromacki dokumentuje w niej niewielkie, nikomu nie znane strugi i potoki, wijące się przez bagniska, jeszcze gdzieniegdzie dziewicze ostępy leśne, uroczyska, łąki i mokradła.
Na obrazie widzimy piękny, spokojny i świetliście kolorowy pejzaż podlaski z leniwie płynącą rzeką Narewką (na całej długości swojego biegu Narewka pokonuje tylko 22 metry różnicy pomiędzy źródłami a ujściem).
Kompozycja i głęboka faktura płótna są przedstawione w idealnej harmonii. Artysta w swojej pracy uważnie studiuje barwy budujące krajobraz, czasami przesuwając je nieco na mocy własnej interpretacji w stronę mocniejszego zaakcentowania i podbudowania waloru – czego przykładem są odbicia w wodzie opracowane głębokimi fioletami i czerwieniami w dolnym pasie obrazu, budujące pierwszy plan.
Gromacki jest malarzem sztalugowym – zawsze pracuje w plenerze, posługując się pędzlem i szpachelkami, w skupieniu ale też szybko, chwytając smugami koloru ulotne, chwilowe błyski i niuanse światła.
Ciekawostki o temacie obrazu: źródła rzeki Narewki znajdują się na bagiennych uroczyskach Dziki Nikor i Kuty znajdujących sie na terenie Republiki Białorusi. Jej łączna długość wynosi 61,1 km, z czego niecałe 40 km przebiega na terenie Polski. Jest to główna rzeka naszej części Puszczy Białowieskiej. Narewka to lewostronny dopływ rzeki Narwii, uchodzi do niej w uroczysku Wilcze Gardło w pobliżu Gródka. Narewka pierwszy raz pojawiła się na mapie z 1784r. wykreślonej przez Michała Połchowskiego, geometrę króla Stanisława II Augusta. Jednak w różnych dokumentach historycznych pojawia się znacznie wcześniej; wiemy na przykład, że wiosną roku 1410 Narewką było spławiane mięso z upolowanych w Białowieży zwierząt dla wojsk Władysława Jagiełły podczas wielkiej wojny z Państwem Krzyżackim.
Bieg rzeki był wielokrotnie zmieniany i prostowany w celu umożliwienia spławu drewna pozyskiwanego z wyrębu Puszczy Białowieskiej. Za każdym razem powodowało to dewastację naturalnych stosunków wodnych w okolicy i negatywnie wpływało na stan środowiska naturalnego. W konsekwencji, parokrotnie dochodziło na rzece do lokalnych katastrof ekologicznych, m.in. w latach 1955, 1960 i 1980 roku, w wyniku których masowo ginęła fauna rzeczna.
Pomimo tych licznych prac melioracyjnych, w wielu miejscach rzeka nadal zachowała, lub częściowo odzyskała swój naturalny charakter i jej dolina to wciąż miejsce prawdziwie magiczne. Uczestnicy Międzynarodowych Białowieskich Plenerów Malarskich, które odbywały się w Białowieży latach 1965-2000 często za temat swych prac obierali tę rzekę i jej okolice. (opracowano na podstawie Encyklopedii Puszczy Białowieskiej)
O artyście:
Daniel Gromacki urodził się w 1981 roku w Hajnówce, gdzie w otoczeniu Puszczy Białowieskiej spędził swoje najmłodsze lata. Ukończył Wydział Artystyczny i Wydział Humanistyczny UMSC w Lublinie oraz Lubelską Szkołę Sztuki i Projektowania na kierunku Techniki Malarskie i Pozłotnicze. Bierze udział w licznych wystawach i plenerach malarskich. Zajmuje się również pracą pedagogiczną.
Największą twórczą fascynacją Daniela Gromackiego jest pejzaż ukochanego Podlasia. W jego obrazach dominują zwłaszcza dwa motywy: zanikająca, unikatowa drewniana architektura małych, podlaskich wsi oraz krajobrazy samej Puszczy Białowieskiej. Od 2020 roku pracuje nad cyklem obrazów poświęconych rzekom Podlasia – maluje niewielkie, nikomu nie znane strugi i potoki, wijące się przez bagniska, jeszcze gdzieniegdzie dziewicze ostępy leśne, łąki i mokradła.
Atutem malarstwa artysty jest doskonałe, bardzo wrażliwe dobieranie barw tworzących zadziwiający świat widziany oczami świetnego kolorysty, oraz kapitalne operowanie techniką impasto – kładzenia gęstych, budujących grubą, wyraźną fakturę obrazu kolejnych warstw olejnej farby.
Natura w jego pracach przenika się ze światem fantazji, tworząc niepowtarzalne malarskie widowiska, a tym samym stwarzając u odbiorcy przestrzeń na odczucia i refleksje. Malarz pracuje bardzo ekspresyjnie, z pełnym wewnętrznym zaangażowaniem i poświęceniem. Zawsze maluje z natury.
Pełny biogram artysty oraz wszystkie jego obrazy dostępne w ofercie naszej Galerii Wiele Sztuki znajdziesz tutaj.
O technice:
Malarstwo olejne to technika artystyczna polegająca na wykorzystywaniu farb, które powstają poprzez zmieszanie suchych pigmentów (barwników) proszkowych z wyselekcjonowanym rafinowanym olejem lnianym (stosuje się też czasami olej makowy lub z orzechów włoskich) do konsystencji sztywnej pasty i zmielenie jej przez silne tarcie w stalowych młynach walcowych.
Znany biograf malarzy włoskich Giorgio Vasari przypisywał w połowie XVI wieku wynalazek malarstwa olejnego renesansowemu malarzowi niderlandzkiemu, Janowi van Eyck (1390-1441) i ta opinia utrzymywała się przed bardzo długi czas. Jednakże początki tej techniki są zdecydowanie starsze, wiadomo że farbami olejnymi posługiwali się już malarze w starożytnym Egipcie, Grecji czy Rzymie. O długiej historii tej techniki świadczą też różne źródła pisane, między innymi żyjący na przełomie XI i XII wieku benedyktyński mnich Teofil Prezbiter w swoim słynnym traktacie o sztuce „Diversarum Artium Schedula” napisanym pomiędzy 1100 a 1125 podawał receptury farb olejnych sposoby ich mieszania przy wykorzystaniu oleju orzechowego.
Wyjątkowa łatwość, z jaką przy pomocy tych farb można mieszać kolory i budować przejścia tonalne czyni je wyjątkowymi wśród innych materiałów malarskich; jednocześnie pozwalają na uzyskanie bogatych i różnorodnych efektów przy pomocy tzw. laserunku (farba kładziona bardzo cienkimi warstwami) czy impasto (grube fragmenty budujące głębokie struktury na podobraziu).
Standardowym podłożem do namalowania obrazu olejnego jest płótno, wykonane z czystego lnu o mocnym i gęstym splocie. Płótno jest przycinane do odpowiedniego rozmiaru i rozpinane na drewnianej ramie (tzw. blejtram, krosno malarskie), do której jest następnie przymocowywane za pomocą gwoździ lub zszywek. W wiekach średnich w Europie bardzo popularne było malarstwo olejne tablicowe, w którym podłożem obrazów były odpowiednio przygotowane (zagruntowane) deski.
Na gotowy obraz olejny zwykle nakładana jest warstwa materiałów żywicowych (lakieru, werniksu), w celu wydobycia głębszych efektów tonalnych, oraz ochrony powierzchni płótna przed czynnikami atmosferycznymi, drobnymi otarciami, zabrudzeniami czy gromadzeniem się kurzu.
Pomimo pojawienia się w XX w. zupełnie nowych, syntetycznych farb akrylowych, obrazy olejne do tej pory są uważane za kwintesencję sztuki malarskiej w najbardziej klasycznym jej wydaniu. Obrazy wykonane olejem na płótnie są niezwykle trwałe, oraz wyróżniają się swoimi wartościami kolorystycznymi, które zachowują przez długie lata. Nasycone świetlistymi barwami, przyciągają uwagę i tworzą niepowtarzalne efekty wizualne.
Chcesz kupić obraz, ale obawiasz się, że nie będzie pasował do wystroju? Wyślij nam e-mailem zdjęcie swojej ściany, na której chciał byś by wisiała praca, a my odeślemy Ci wizualizację obrazu w Twoim wnętrzu. Więcej informacji w zakładce Obrazy na ścianę
