O obrazie:
To duże (prostokąt w układzie horyzontalnym o wymiarach 150 cm na 100cm) płótno przedstawia dwóję młodych ludzi, siedzących przy stole i jedzących tytułowe śniadanie. Jest to typowa scena rodzajowa i przedstawienie portretowe utrzymane w bardzo charakterystycznym dla tej młodej artystki stylu realistycznym.
Jednak, kryje się tutaj mały, nietypowy ale interesujący kompozycyjnie wątek nadający tej pracy dodatkowego wymiaru i jednocześnie tzw. „smaczku”: po uważniejszym przyjrzeniu można zauważyć, że do tej pozornie banalnej sceny są wprowadzone efekty przesunięcia kadru: widać to w przedstawieniu głowy i prawej ręki znajdującej się bliżej nas postaci chłopaka. Ten zabieg wprowadza ciekawy element ruchu do teoretycznie statycznego kadru, jakim jest obraz, nadając całości dodatkowej dynamiki i filmowego wymiaru kronikarskiego.
O temacie obrazu: portret
Portret jest artystycznym wizerunkiem przedstawiającym określonego człowieka (zwłaszcza jego twarz), z uwzględnieniem indywidualnych cech wyglądu fizycznego, urody, czasami też stanu psychicznego. Stosowany jako temat w różnych dziedzinach sztuki wizualnej (malarstwo, rzeźba, grafika, fotografia), portret jako gatunek ma długą historię i wiele odmian. Biorąc pod uwagę różne kryteria, dzieli się kilkanaście typów, np. portret zbiorowy, autoportret, karykatura, miniatura, realistyczny lub imaginacyjny, fikcyjny. Jest jednym z najstarszych i najczęściej spotykanych gatunków sztuki. Był tworzony zarówno jako pamiątka osobista, rodzinna i jako przedstawienie oficjalne, by upamiętnić godność pełnioną przez portretowaną osobę.
Jako samodzielny gatunek malarski był wysoko ceniony i rozwijany w kulturach starożytnej Azji, dalekiego i bliskiego wschodu (na przykład w Egipcie w już w okresie Średniego Państwa c. 2 tys. lat p.n.e. powstawały portrety psychologizowane). W Europie w wiekach średnich miał niewielkie znaczenie i pełnił raczej rolę uzupełniającą w scenach religijnych. Dopiero od czasów renesansu sztuka portretowa znów weszła w główny nurt praktyki artystycznej, poszerzając swój zakres i obejmując rozmaite warstwy społeczne.
Na tle przyspieszającego postępu technicznego przełomu wieków i towarzyszących mu zmian społecznych, powstało wiele nowych i awangardowych kierunków w sztuce. Nowo powstające media – fotografia i film, stały się mocnym zagrożeniem dla tradycyjnej funkcji dokumentacyjnej malarstwa, nie tylko zresztą portretowego. Artyści tworzący portrety musieli więc jakoś odnaleźć się w tej szybko zmieniającej się rzeczywistości; adoptowali zatem i wprowadzali do malowanych przez siebie portretów idee impresjonizmu, kubizmu czy nawet surrealizmu tworząc wizerunki przedstawianych modeli w sposób do tej pory niespotykany.
W dzisiejszych czasach portret pozostał jednym z najbardziej popularnych obszarów artystycznej wypowiedzi, tworzony w praktycznie wszystkich stylach i kierunkach.
O technice: farba olejna
Malarstwo olejne to sztuka malowania obrazów pigmentami (substancjami pełniącymi rolę czynnika barwiącego) rozpuszczonymi i wymieszanymi z pewnymi rodzajami olejów, najczęściej lnianym, orzechowym lub makowym. W ten sposób otrzymana farba charakteryzuje się dosyć długim czasem schnięcia pod wpływem powietrza. Podłożem obrazu olejnego mogą być różne materiały, takie jak tradycyjne płótno, sklejka, drewno lub nawet blacha miedziana.
Znany biograf malarzy włoskich Giorgio Vasari przypisywał w połowie XVI wieku wynalazek malarstwa olejnego renesansowemu malarzowi niderlandzkiemu, Janowi van Eyck (1390-1441) i ta opinia utrzymywała się przed bardzo długi czas. Jednakże początki tej techniki są zdecydowanie starsze, wiadomo że farbami olejnymi posługiwali się już malarze w starożytnym Egipcie, Grecji czy Rzymie. O długiej historii tej techniki świadczą też różne źródła pisane, między innymi żyjący na przełomie XI i XII wieku benedyktyński mnich Teofil Prezbiter w swoim słynnym traktacie o sztuce „Diversarum Artium Schedula” napisanym pomiędzy 1100 a 1125 podawał receptury farb olejnych sposoby ich mieszania przy wykorzystaniu oleju orzechowego.
Technika olejna oferuje szerokie możliwości wyrazu artystycznego. Malarze mają do dyspozycji gęstość i bogactwo koloru oraz możliwość uzyskania subtelnych połączeń barw i oddania najdrobniejszych szczegółów przedstawianej sceny. Farby olejne można nakładać zarówno subtelnymi, cienkimi i przezroczystymi warstwami (tzw. technika laserunkowa) lub grubo, budując wyraźną fakturę i rzeźbę powierzchni obrazu. Można je mieszać bezpośrednio na powierzchni obrazu (tak, jak to robił Jan van Eyck), co umożliwia łagodne przechodzenie pomiędzy kolorami bez pozostawiania śladów pędzla. Również rodzaj stosowanych narzędzi jest szeroki, artysta może pracować z farbą olejną różnymi pędzlami, szpachelkami i łopatkami. Gotowe obrazy olejne zazwyczaj pokrywa się werniksem w celu podbicia kolorów, nadać całości połysku i ochronić powierzchnię płótna przed kurzem, zarysowaniami czy wpływem światła.
W Europie malarstwo olejne dominowało zdecydowanie od XVI w. aż do początku XX w., kiedy to wynalezienie nowych, syntetycznych farb akrylowych dało malarzom bardzo interesującą i nie gorszą jakościowo alternatywę w wyborze materiału na obraz. Jednak pomimo niezaprzeczalnych zalet akryli malarstwo olejne pozostaje cały czas w powszechnym odbiorze synonimem „prawdziwego malarstwa” i ta pozycja nie wydaje się być specjalnie zagrożona.
O artystce:
Gabriela Michalczuk, ur. w Białymstoku, absolwentka Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. Artura Grottgera w Supraślu. Studentka III roku malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Autorka ilustracji do książeczki dla dzieci oswajającej choroby nowotworowe ,,Miś Gabiś przegania onkostrachy”, przekazanej małym pacjentom Szpitala Dziecięcego w Białymstoku. Laureatka pierwszego miejsca konkursu ,,Moja kwarantanna” organizowanego przez Fundację Puciłowskich z Nowego Jorku. Wystawiała swoje prace m.in. w Miejskim Centrum Kultury w Bełchatowie, Białymstoku oraz brała udział w wystawie w Związku Ormiańskim w latach 2022 i 2023 przy ul. Świętego Ducha w Gdańsku.
Zachwyca ją realizm, specjalizuje się w malarstwie olejnym. W swoich obrazach umieszcza najbliższe jej osoby: rodzinę i przyjaciół, przenosząc na płótno ich charaktery i pokazując, co wnieśli w jej życie.
Chcesz kupić obraz, ale obawiasz się, że nie będzie pasował do wystroju? Wyślij nam e-mailem zdjęcie swojej ściany, na której chciał byś by wisiała praca, a my odeślemy Ci wizualizację obrazu w Twoim wnętrzu. Więcej informacji w zakładce Obrazy na ścianę.
