O obrazie:
Prezentowany obraz to niezwykle subtelne i pełne poezji dzieło, które przenosi nas w świat kobiecej piękności i odrodzenia natury. Artystka, wykorzystując technikę akrylową, stworzyła portret kobiety, której twarz emanuje spokojem i tajemniczością. Otaczające ją tulipany w różnorodnych odcieniach różu i fioletu dodają kompozycji lekkości i świeżości, symbolizując przyrodę budzącą się do życia po zimowym śnie.
Dominującą rolę w obrazie odgrywa delikatna, pastelowa kolorystyka. Pastelowe odcienie różu, fioletu i błękitu tworzą harmonijną całość, która kojarzy się z wiosennym porankiem. Kontrast między jasnymi barwami kwiatów a ciemniejszymi tonami włosów i cieni na ramionach kobiety podkreśla głębię kompozycji.
Kompozycja obrazu jest symetryczna i uporządkowana, co nadaje mu poczucie równowagi. Twarz kobiety zajmuje centralne miejsce, a otaczające ją tulipany tworzą harmonijną ramę. Delikatne, miękkie linie i plamy kolorystyczne sprawiają, że obraz sprawia wrażenie bardzo kobiecego i delikatnego.
“Wiosna” doskonale sprawdzi się w nowoczesnych wnętrzach, gdzie będzie stanowił subtelny akcent. Będzie pięknie prezentował się w sypialni, salonie lub gabinecie, tworząc przytulną i relaksującą atmosferę. Można go powiesić zarówno w pomieszczeniach urządzonych w stylu minimalistycznym, jak i tych bardziej klasycznych.
Płótno jest oprawione w drewnianą, wąska ramę pomalowaną na kolor srebrny oraz opisane. Na froncie płótna (prawy, dolny róg) widnieją inicjały i rok powstania obrazu: JSM2021r. Na odwrociu znajduje się sygnatura: Joanna Sułek-Malinowska, Wiosna, akryl, 2020″.
O temacie obrazu: portret
Portret jest artystycznym wizerunkiem przedstawiającym określonego człowieka (zwłaszcza jego twarz), z uwzględnieniem indywidualnych cech wyglądu fizycznego, urody, czasami też stanu psychicznego. Stosowany jako temat w różnych dziedzinach sztuki wizualnej (malarstwo, rzeźba, grafika, fotografia), portret jako gatunek ma długą historię i wiele odmian. Biorąc pod uwagę różne kryteria, dzieli się kilkanaście typów, np. portret zbiorowy, autoportret, karykatura, miniatura, realistyczny lub imaginacyjny, fikcyjny. Jest jednym z najstarszych i najczęściej spotykanych gatunków sztuki. Był tworzony zarówno jako pamiątka osobista, rodzinna i jako przedstawienie oficjalne, by upamiętnić godność pełnioną przez portretowaną osobę.
Jako samodzielny gatunek malarski był wysoko ceniony i rozwijany w kulturach starożytnej Azji, dalekiego i bliskiego wschodu (na przykład w Egipcie w już w okresie Średniego Państwa c. 2 tys. lat p.n.e. powstawały portrety psychologizowane). W Europie w wiekach średnich miał niewielkie znaczenie i pełnił raczej rolę uzupełniającą w scenach religijnych. Dopiero od czasów renesansu sztuka portretowa znów weszła w główny nurt praktyki artystycznej, poszerzając swój zakres i obejmując rozmaite warstwy społeczne.
Na tle przyspieszającego postępu technicznego przełomu wieków i towarzyszących mu zmian społecznych, powstało wiele nowych i awangardowych kierunków w sztuce. Nowo powstające media – fotografia i film, stały się mocnym zagrożeniem dla tradycyjnej funkcji dokumentacyjnej malarstwa, nie tylko zresztą portretowego. Artyści tworzący portrety musieli więc jakoś odnaleźć się w tej szybko zmieniającej się rzeczywistości; adoptowali zatem i wprowadzali do malowanych przez siebie portretów idee impresjonizmu, kubizmu czy nawet surrealizmu tworząc wizerunki przedstawianych modeli w sposób do tej pory niespotykany.
W dzisiejszych czasach portret pozostał jednym z najbardziej popularnych obszarów artystycznej wypowiedzi, tworzony w praktycznie wszystkich stylach i kierunkach.
Ciekawostki o portretach: jednym z najbardziej znanych i rozpoznawalnych obrazów na świecie jest portret. Chodzi oczywiście o słynne dzieło Mona Lisa pędzla mistrza włoskiego renesansu, Leonarda da Vinci. Obraz znajduje się w paryskim Luwrze, gdzie co roku ogląda go około 10 mln osób.
W 1911 roku Vincenzo Peruggia, 29 letni szklarz pracujący na co dzień w muzeum przy oprawie obrazów podjął udaną próbę kradzieży tego słynnego obrazu. Początkowo w kręgu osób podejrzanych o ten czyn znaleźli się słynny poeta Guillaume Apollinaire (którego nawet na chwilę zatrzymano w areszcie), a również malarz Pablo Picasso. Dochodzenie w tej sprawie było prowadzone bez większych rezultatów już ponad dwa lata, kiedy to sprawca sam zgłosił się do pewnego włoskiego antykwariusza z Florencji z propozycją sprzedaży Mony Lisy. Ten oczywiście powiadomił policję, która zatrzymała złodzieja z obrazem w hotelu.
Vincenzo Peruggia początkowo motywował swój czyn pobudkami patriotycznymi – chciał zwrócić dzieło Leonarda ojczystemu krajowi. Sąd nie dał wiary tym tłumaczeniom i skazał go w sumie na 7 miesięcy więzienia – jednak trzeba przyznać, że była to kara raczej symboliczna, biorąc pod uwagę przedmiot kradzieży. Po odbyciu kary i służbie wojskowej na froncie podczas I wojny światowej, Vincenzo ożenił się i prowadził przykładne życie, zarabiając na… sprzedaży obrazów.
Według dzisiejszej wyceny dzieła Leonarda na potrzeby ubezpieczenia, jego wartość może sięgać ponad 850 mln dolarów.
O technice: farba akrylowa na płótnie
Farby akrylowe do powszechnego użycia w sztukach wizualnych zaczęły wchodzić od początku lat 50-tych ubiegłego stulecia, więc na tle wielu tysięcy lat wykorzystywania przez ludzi najrozmaitszych środków do wyrażania swoich artystycznych wizji jest to jeden z najnowszych materiałów malarskich. Oprócz substancji barwiących (pigmentów), akryle malarskie mogą zawierać również różne substancje dodatkowe zmieniające ich lepkość i szybkość wysychania na płótnie (np. gumę arabską). Farbami akrylowymi można malować na praktycznie każdym rodzaju podobrazia, nawet na szkle czy metalu, stąd ich popularność wśród artystów twórców street-artowych czy posługujących się techniką graffiti jako swoim środkiem wyrazu.
Można czasami usłyszeć głosy, że jest to łatwa i prosta w użyciu farba, po którą chętnie sięgają mniej doświadczeni czy wprawni warsztatowo malarze, studenci szkół artystycznych czy wręcz amatorzy. Istotnie, jednymi z cech charakterystycznych dla tych farb jest szybkość wysychania, łatwość nakładania i częściowe prześwitywanie. Jednak, po wyschnięciu artystyczne farby akrylowe są praktycznie niezmywalne i trudno podatne na korekty, co powoduje że każdy obraz tworzony w tej technice musi być bardzo dobrze przemyślany i zaplanowany, zarówno w aspektach kompozycyjnych jak i kolorystycznych. Jest to więc tworzywo, wbrew obiegowej opinii, bardzo wymagające i mniej tolerancyjne na błędy w procesie malarskim.
W zastosowaniach artystycznych mogą być kładzione zarówno grubo (tzw. impast), budując wyraźną fakturę obrazu podobnie jak w przypadku farb olejnych, lub też laserunkowo, czyli cienkimi przezroczystymi warstwami. Malarstwo akrylowe jest więc pewną alternatywą dla malarstwa olejnego, jednak dla wzmocnienia efektów fakturowych i kolorystycznych malarze często łączą obie te techniki.
O artystce:
Joanna Sułek-Malinowska urodziła się w 1969 roku w Bielsku-Białej. Jest absolwentką Wydziału Pedagogiczno-Artystycznego w Cieszynie Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Dyplom z malarstwa obroniła w 1995 roku w pracowni prof. Alfreda Biedrawy, a część teoretyczną u dr Witolda Iwanka.
Jej twórczość to prace przede wszystkim w technice akrylu i akwareli. Różnorodność tych dwóch technik daje malarce możliwość szerokiej wypowiedzi artystycznej. Malarka wybiera tematy swoich prac w zależności od nastroju. Na jej obrazach pojawiają się geometryczne abstrakcje, motywy architektoniczne i roślinne, oraz postaci ujęte w różnych scenach rodzajowych.
Analiza obrazów artystki zmusza do zachowania obserwacyjnej i analitycznej czujności, ponieważ często sedno kompozycji bywa zakamuflowane przez umowność wypowiedzi. Dzięki temu, malarka zachęca i zaprasza widza do indywidualnej interpretacji treści obrazu.
Więcej o malarce przeczytasz tutaj.
Chcesz kupić obraz, ale obawiasz się, że nie będzie pasował do wystroju? Wyślij nam e-mailem zdjęcie swojej ściany, na której chciał byś by wisiała praca, a my odeślemy Ci wizualizację obrazu w Twoim wnętrzu. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Obrazy na ścianę
