O obrazie
Jest to kolejny po Synestezji wrażeń (zobacz obraz i jego opis tutaj) psychologiczny, wewnętrzny pejzaż. Umieszczona w centrum kadru biomorficzna formacja przypomina ludzką głowę, lub popiersie opływane ze wszystkich stron falami warstw geologicznych. To alegoryczne odniesienie do sytuacji jednostki we współczesnym świecie, gdzie jesteśmy poddawani ciągle naporowi nowych, bez końca płynących informacji i często sprzecznych ze sobą treści. W wyniku tych interferencji powstają złudzenia rzeczywistości rodem ze świata social mediów, wypierające realne doznania i doświadczenia.
To wrażenie dysharmonii podkreśla jeszcze zgrabnie wykorzystana paleta kontrastujących ze sobą temperaturą, dominujących w obrazie kolorów pomarańczowego i niebieskiego.
O tematyce: pejzaż surrealistyczny
W Europie dopiero od XVI wielu malarstwo pejzażowe zaczęło przekształcać się w niezależną dziedzinę artystyczną i stopniowo zyskiwało na znaczeniu. Powstały różne jego odmiany i słynne szkoły pejzażu, m. in. francuska szkoła z Barbizon czy angielska, a od XIX wieku możemy mówić usamodzielnieniu się pejzażu jako niezależnego rodzaju malarskiego. Prawdziwy rozkwit tego tematu zaczął się jednak tak naprawdę za przyczyną impresjonistów, którzy uwolnili się od prostych przedstawieniowych krajobrazów i uczynili z pejzażu jeden z najpopularniejszych rodzajów malarskich. Było to możliwe dzięki pojawieniu się ogromnej liczby sztucznych barwników oddających niuanse krajobrazu w różnorodnym świetle, oraz wynalezieniu w 1842 r. farb w szczelnych, lekkich tubkach co w połączniu z techniką malowania Alla prima otworzyło drogę impresjonistom do przeniesienia swoich pracowni malarskich w plener.
Krajobrazy — obrazy naturalnej scenerii — pozostawały też popularnym tematem u szczytu ruchu surrealistycznego w latach dwudziestych XX wieku. Ogólnym założeniem malarskim surrealizmu było wyrażanie wizualne percepcji wewnętrznej. Artyści starali się wykreować obrazy burzące logiczny porządek rzeczywistości, dlatego pejzaże malowane przez surrealistów wykorzystują inne od rzeczywistości źródło twórczej inspiracji: podświadomość, a tworzone przez nich obrazy odzwierciedlają niesamowite, czasem nieuchwytne powidoki ze świata snów, mitów i fantazji. Rozpoznawalne elementy geologiczne, takie jak góry, wzgórza lub doliny ukazywane są w zaskakujący sposób, łamiący logiczne związki pomiędzy przedmiotem a jego kształtem czy fizycznymi własnościami. Do najbardziej znanych pejzaży surrealistycznych należy bez wątpienia Uporczywość pamięci Salvadore Dali (zobacz ten obraz ze zbiorów Nowojorskiego MoMA tutaj). Surrealistyczne motywy krajobrazowe w swoich obrazach wykorzystywali również René Magritte (zobacz jego słynny obraz Groźna pogoda), czy Yves Tanguy (zobacz tutaj jeden z jego surrealistycznych pejzaży, obraz Extinction of Useless Lights).
O technice: akryl na płótnie
Farby akrylowe do powszechnego użycia w sztukach wizualnych zaczęły wchodzić od początku lat 50-tych ubiegłego stulecia, więc na tle wielu tysięcy lat wykorzystywania przez ludzi najrozmaitszych środków do wyrażania swoich artystycznych wizji jest to jeden z najnowszych materiałów malarskich. Oprócz substancji barwiących (pigmentów), akryle malarskie mogą zawierać również różne substancje dodatkowe zmieniające ich lepkość i szybkość wysychania na płótnie (np. gumę arabską). Farbami akrylowymi można malować na praktycznie każdym rodzaju podobrazia, nawet na szkle czy metalu, stąd ich popularność wśród artystów twórców street-artowych czy posługujących się techniką graffiti jako swoim środkiem wyrazu.
Można czasami usłyszeć głosy, że jest to łatwa i prosta w użyciu farba, po którą chętnie sięgają mniej doświadczeni czy wprawni warsztatowo malarze, studenci szkół artystycznych czy wręcz amatorzy. Istotnie, jednymi z cech charakterystycznych dla tych farb jest szybkość wysychania, łatwość nakładania i częściowe prześwitywanie.
Jednak, po wyschnięciu artystyczne farby akrylowe są praktycznie niezmywalne i trudno podatny na korekty, co powoduje że każdy obraz tworzony w tej technice musi być bardzo dobrze przemyślany i zaplanowany, zarówno w aspektach kompozycyjnych jak i kolorystycznych. Jest to więc tworzywo wbrew obiegowej opinii o wiele bardziej wymagające i mniej tolerancyjne na błędy w procesie malarskim.
W zastosowaniach artystycznych mogą być kładzione zarówno grubo (tzw. impast), budując wyraźną fakturę obrazu podobnie jak w przypadku farb olejnych, lub też laserunkowo, cienkimi przezroczystymi warstwami. Malarstwo akrylowe jest więc pewną alternatywą dla malarstwa olejnego (nie bez znaczenia jest też tutaj zauważalna różnica w cenie materiału na korzyść akryli), jednak dla wzmocnienia efektów fakturowych i kolorystycznych malarze często łączą obie te techniki.
Chcesz kupić obraz, ale obawiasz się, że nie będzie pasował do wystroju? Wyślij nam e-mailem zdjęcie swojej ściany, na której chciał byś by wisiała praca, a my odeślemy Ci wizualizację obrazu w Twoim wnętrzu.
Więcej informacji w zakładce Obrazy na ścianę
