O obrazie
Synestezja to stan specyficznej percepcji rzeczywistości, w którym dany bodziec (na przykład wzrokowy) jest odbierany przez wiele zmysłów. Oznacza to, że osoba z tą umiejętnością może na przykład widzieć dźwięki lub słyszeć kolory.
Wrażenia te są przy tym odczuwane w spójny i wiarygodny sposób i tak też odbieramy prezentowany obraz, wyobrażający górski krajobraz z niezwykłą kolorystycznie jaskinią. Ciasno rozplanowane, nabrzmiałe czerwienią ściany wywierają na nasze zmysły prawie klaustrofobiczną presję. Ciemna, przytłumiona paleta barw wydaje się być pomieszana i współodczuwalna z echem roznoszących się po tej podziemnej przestrzeni odgłosów kroków i szumu płynącej wody.
Mamy przed sobą spójną, metaforyczną kompozycję, przemawiającą do naszych zmysłów kolorem, symbolem i wyczuwalnym dźwiękiem. Ta jaskinia to wyobrażenie naszej jaźni, podświadomości, a nierzeczywistość sceny podkreślają jeszcze strome schody, wiodące w kierunku wąskiego, wysoko zawieszonego przecinka nieba. Ta mozolna podróż w górę, poza obszar płótna spina po drodze różne piętra naszej osobowości.
Obraz bardzo dobrze prezentuje się w każdym pomieszczeniu, tradycyjnym, nowoczesnym czy minimalistycznym a jego stonowana i pozbawiona silnych kontrastów kolorystyka wprowadzi do wnętrza element spokoju. Wieloznaczność wykorzystanych symboli będzie przyczynkiem do wielu rozważań o sztuce i naszej skomplikowanej naturze.
Ciekawostka: w 1910r. rosyjski kompozytor Aleksandr Skriabin napisał poemat symfoniczny “Prometeusz. Poemat ognia” na orkiestrę i światła, ponieważ uważał, że do każdego dźwięku można przypisać odczuwalny kolor, który może zostać “odegrany” w postaci światła. A więc mamy tu do czynienia z synestetycznym podejściem do tworzenia muzyki – dźwięki są odbierane za pomocą zmysłu słuchu i jednocześnie wzroku.
O technice: akryl na płótnie
Żywice i farby akrylowe zostały wynalezione i opatentowane w Niemczech na początku lat 30-tych XX wieku. Oprócz substancji barwiących, akryle malarskie mogą zawiera również różne substancje dodatkowe zmieniające ich lepkość i szybkość wysychania (np. gumę arabską).
Farbami akrylowymi można malować na praktycznie każdym rodzaju podobrazia, nawet na szkle, dlatego są szczególnie popularne wśród twórców street-artowych. W zastosowaniach artystycznych mogą być kładzione grubo (impast) tak jak farby olejne lub laserunkowo, cienko przezroczystymi warstwami. Malarstwo akrylowe jest alternatywą dla malarstwa olejnego, jednak dla wzmocnienia efektów fakturowych i kolorystycznych malarze często łączą obie te techniki.
O tematyce: pejzaż w malarstwie
Historia pejzażu jako samodzielnego tematu malarskiego jest ciekawym przyczynkiem do rozważań o różnicach kulturowych pomiędzy cywilizacjami. O ile na dalekim Wschodzie (Chiny, Japonia) pejzaż był przez całe stulecia cenionym i jednym z głównych gatunków sztuki wizualnej, o tyle w Europie bardzo długo walczył o uznanie i wyzwolenie się spod dominanty innych rodzajów.
W hellenistycznym malarstwie ściennym, czy w starożytnym Rzymie pejzaż jako temat samodzielny stanowił zasadniczo element dekoracji wnętrz, może powiedzieć że był po prostu rodzajem ówczesnej tapety zdobiącej ściany willi, świątyń czy łaźni. W kolejnych epokach nawet w takim wydaniu tracił na popularności i aż do końca średniowiecza występował bardziej jako tło dla przedstawianych zdarzeń mitologicznych, historycznych czy religijnych.
Dopiero od XVI wielu malarstwo pejzażowe zaczęło przekształcać się w niezależną dziedzinę artystyczną i stopniowo zyskiwało na znaczeniu. Powstały różne jego odmiany i słynne szkoły pejzażu, m. in. francuska szkoła z Barbizon czy angielska, a od XIX wieku możemy mówić usamodzielnieniu się pejzażu jako niezależnego rodzaju malarskiego. Prawdziwy rozkwit tego tematu zaczął się jednak tak naprawdę za przyczyną impresjonistów, którzy uczynili z pejzażu jeden z najpopularniejszych rodzajów malarskich. Było to możliwe dzięki pojawieniu się ogromnej liczby sztucznych barwników oddających niuanse krajobrazu w różnorodnym świetle, oraz wynalezieniu w 1842 r. farb w szczelnych, lekkich tubkach co w połączniu z techniką malowania Alla prima otworzyło drogę impresjonistom do przeniesienia swoich pracowni malarskich w plener. Powstały w ten sposób słynne pejzaże Claude Moneta (zobacz obraz Park Monceau), Alfreda Sisley’a (zobacz obraz La Seine au point du jour) van Gogha czy Auguste Renoira (zobacz jego obraz In the Woods tutaj). Pejzaż był też częstym tematem wykorzystywanym przez przedstawicieli innych kierunków: surrealistów, postimpresjonistów, kubistów czy ekspresjonistów.
Chcesz kupić obraz, ale obawiasz się, że nie będzie pasował do wystroju? Wyślij nam e-mailem zdjęcie swojej ściany, na której chciał byś by wisiała praca, a my odeślemy Ci wizualizację obrazu w Twoim wnętrzu.
Więcej informacji w zakładce Obrazy na ścianę
