O obrazie:
Prezentowany obraz to interesujące studium postaci kobiecej, ubranej w ciemną, prawie czarną sukienkę pokrytą abstrakcyjno-florystycznymi wzorami w kolorze intensywnej czerwieni. Postać dominuje w kadrze, wypełniając prawie całą jego wysokość. Modelka jest ustawiona do widza bokiem, podczas gdy twarz jest przedstawiona z przodu.
Obraz łączy w sobie elementy malarstwa realistycznego i abstrakcyjnego, co jest charakterystyczne dla stylu Wareckiego. Twarz i cała postać modelki, jej ubiór i tło drugiego planu są przedstawione w sposób uproszczony, z widocznymi pociągnięciami pędzla. To połączenie nadaje obrazowi dynamiczny charakter.
W pracy dominuje kilka głównych kolorów: czerwień sukienki, biel skóry i odcienie zieleni i pomarańczy tła. Czerwień jest kolorem bardzo intensywnym, przyciągającym uwagę i symbolizującym pasję, energię, ale także niepokój. Biel natomiast kojarzy się z czystością, niewinnością i prostotą.
Jest to dzieło o dużej wymowie, które zachęca do własnych interpretacji. Jego siła tkwi w połączeniu realizmu i abstrakcji, a także w umiejętnym wykorzystaniu koloru i kompozycji.
O temacie obrazu: portret
Portret jest dziełem sztuki, artystycznym wizerunkiem przedstawiającym określonego człowieka (zwłaszcza jego twarzy), z uwzględnieniem indywidualnych cech wyglądu fizycznego, urody, czasami też stanu psychicznego. Stosowany jako temat w różnych dziedzinach sztuki wizualnej (malarstwo, rzeźba, grafika, fotografia), portret ma wiele odmian. Biorąc pod uwagę różne kryteria, dzieli się kilkanaście typów, np. portret zbiorowy, autoportret, karykatura, miniatura, realistyczny lub imaginacyjny, fikcyjny.
Portret jest jednym z najstarszych i najczęściej spotykanych gatunków sztuki. Był tworzony zarówno jako pamiątka osobista, rodzinna i jako przedstawienie oficjalne, by upamiętnić godność pełnioną przez portretowaną osobę.
Wysoko ceniony i rozwijany w kulturach starożytnej Azji, dalekiego i bliskiego wschodu (w Egipcie w już w okresie Średniego Państwa c. 2 tys. lat p.n.e powstawały portrety psychologizowane), w Europie w wiekach średnich miał niewielkie znaczenie i pełnił raczej rolę uzupełniającą w scenach religijnych.
Dopiero od XIV w. portret zaczął na naszym kontynencie odzyskiwać należne mu miejsce. Powstały znakomite płótna szkoły niderlandzkiej (J. van Eyck, Vermeer, Rembrandt, Memling), czy włoskiego renesansu (Leonardo da Vinci, Rafael Santi, Tycjan). Wiek XVII był okresem szczytowego rozwoju malarstwa portretowego w Anglii (W. Hogarth, A. Ramsay, G. Romney). Pomimo rozwoju technik fotograficznych od końca XIX wieku, portret przetrwał i nadal zajmuje czołowe miejsce wśród tematów podejmowanych przez współczesnych malarzy, chociaż niewątpliwie nie pełni już klasycznej roli figuratywno – informacyjnej.
O technice: farba akrylowa
Farba akrylowa to szybkoschnąca farba wykonana z pigmentu (substancji barwiącej pochodzenia naturalnego lub syntetycznego) zawieszonego w emulsji polimeru akrylowego (tworzywa sztucznego) i różnych dodatków, takich jak np. środki zwiększające elastyczność farby, oleje silikonowe lub stabilizatory. Większość współczesnych farb akrylowych jest produkowana na bazie wody, ale po wyschnięciu stają się one wodoodporne. W zależności od tego, jak bardzo farba zostanie rozcieńczona wodą lub zmodyfikowana dodatkami może mieć różny stopień wykończenia (od połysku do matu), a sam gotowy obraz akrylowy może przypominać akwarelę, gwasz, obraz olejny lub mieć własne, unikalne cechy nieosiągalne innymi materiałami.
Malarze mogą modyfikować wygląd, twardość, elastyczność, teksturę i inne właściwości powierzchni farby akrylowej w większym stopniu, niż w przypadku np. akwarel czy farb olejnych. Akryle można nakładać cienkimi warstwami aby uzyskać efekty przypominające laserunek, mogą być również używane do budowania grubych warstw farby i tworzenia obrazów z elementami reliefowymi. Farby te mają też zdolność do wiązania się z wieloma różnymi powierzchniami; można je stosować nie tylko na tradycyjnym płótnie, ale też na papierze, betonie, plastyku, szkle i wielu innych materiałach. Z tego też powodu są bardzo często stosowane przez artystów działających w domenie street-artu lub posługujących się techniką graffiti. Farby arylowe są również powszechnie stosowane w modelarstwie. Podobnie jak w przypadku malarstwa olejnego, gotowy obraz akrylowy pokrywa się izolacyjną warstwą usuwalnego werniksu w celu ochrony i zabezpieczenia farby przed kurzem, promieniowaniem UV czy zarysowaniami.
O artyście:
Michał Warecki urodził się w 1970 roku. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie też mieszka i tworzy. Maluje w indywidualnym, łatwo rozpoznawalnym stylu, który nazywa nadekspresjonizmem. Charakterystyczne są dla jego twórczości zwłaszcza portrety kobiece.
Więcej o artyście przeczytasz tutaj.