O obrazie:
Wizytówka prawdy to jeden z trzech obrazów tworzących krótką serię „Narracje wizualne”, prezentowaną w naszej Galerii Wiele Sztuki. Surrealistyczne i niepokojące portrety powstały w wyniku fascynacji malarki anatomią ludzkiej twarzy i jednocześnie chęci przedstawienia jej w zaskakujący i nieoczywisty sposób, otwierający drogę do swobodnych i indywidualnych interpretacji. Te oniryczne wizje z pogranicza jawy i halucynacji przedstawiają modele poddane jakimś tajemniczym deformacjom, burząc logiczny porządek znanej nam rzeczywistości.
O temacie obrazu: Portret
Portret jest artystycznym wizerunkiem przedstawiającym określonego człowieka (zwłaszcza jego twarz), z uwzględnieniem indywidualnych cech wyglądu fizycznego, urody, czasami też stanu psychicznego. Stosowany jako temat w różnych dziedzinach sztuki wizualnej (malarstwo, rzeźba, grafika, fotografia), portret ma wiele odmian. Biorąc pod uwagę różne kryteria, dzieli się kilkanaście typów, np. portret zbiorowy, autoportret, karykatura, miniatura, realistyczny lub imaginacyjny, fikcyjny. Jest jednym z najstarszych i najczęściej spotykanych gatunków sztuki. Był tworzony zarówno jako pamiątka osobista, rodzinna i jako przedstawienie oficjalne, by upamiętnić godność pełnioną przez portretowaną osobę.
Wysoko ceniony i rozwijany w kulturach starożytnej Azji, dalekiego i bliskiego wschodu (na przykład w Egipcie w już w okresie Średniego Państwa c. 2 tys. lat p.n.e powstawały portrety psychologizowane) w Europie w wiekach średnich miał niewielkie znaczenie i pełnił raczej rolę uzupełniającą w scenach religijnych. Dopiero od czasów renesansu sztuka portretowa znów weszła w główny nurt praktyki artystycznej, poszerzając swój zakres i obejmując rozmaite warstwy społeczne. W XIX w. nowo powstające media – fotografia i film, stały się mocnym zagrożeniem dla tradycyjnej funkcji dokumentacyjnej malarstwa, nie tylko zresztą portretowego.
Na tle przyspieszającego postępu technicznego przełomu wieków i towarzyszących mu zmian społecznych, powstało wiele nowych i awangardowych kierunków w sztuce. Artyści poszukując nowych środków wyrazu i próbując odnaleźć się w tej szybko zmieniającej się rzeczywistości, adoptowali i wprowadzali nowe idee, takie jak impresjonizm, kubizm czy surrealizm również do tematu portretów. W dzisiejszych czasach portret pozostał jednym z najbardziej popularnych obszarów artystycznej wypowiedzi, tworzony w praktycznie wszystkich stylach i kierunkach.
Ciekawostka: Wedle opinii mu współczesnych, Apelles z Kolofonu (ok. 370 p.n.e. – ok. 300 p.n.e) był najwybitniejszym malarzem epoki hellenistycznej. Namalował wiele znakomitych portretów władców i dostojników, m.in. Filipa II Macedońskiego i jego syna, Aleksandra Wielkiego. W celu ukrycia wad czy pewnych niedoskonałości fizycznych ustawiał modeli w pozie trzech czwartych. Niezrównany mistrz cienkiej kreski i konturu oraz delikatnych kolorów – do przygaszenia barw stosował technikę laserunkową oraz specjalny werniks. Jego obrazy były tak realistyczne, że portrety przez niego stworzone nazywano wręcz „niedyskretnymi”, a do przedstawianych wizerunków rumaków rżały prawdziwe konie. Apelles wprowadził do malarstwa temat postaci zwróconej do widza plecami (aversa facie) i różowawą karnację portretowanych kobiet, uważany jest również za twórcę pierwszego autoportretu.
O technice:
Malarstwo olejne to technika artystyczna polegająca na wykorzystywaniu farb, które powstają poprzez zmieszanie suchych pigmentów (barwników) proszkowych z wyselekcjonowanym rafinowanym olejem lnianym (stosuje się też czasami olej makowy lub z orzechów włoskich) do konsystencji sztywnej pasty i zmielenie go przez silne tarcie w stalowych młynach walcowych. Wyjątkowa łatwość, z jaką przy pomocy tych farb można mieszać kolory i budować przejścia tonalne czyni je wyjątkowymi wśród innych materiałów malarskich; jednocześnie pozwalają na uzyskanie bogatych i różnorodnych efektów fakturowych przy pomocy tzw. laserunku (farba kładziona bardzo cienkimi warstwami) czy impasto (grube fragmenty budujące głębokie struktury na podobraziu).
Standardowym podłożem do namalowania obrazu olejnego jest płótno, wykonane z czystego lnu o mocnym i gęstym splocie. Płótno jest przycinane do odpowiedniego rozmiaru i rozpinane na drewnianej ramie, do której jest następnie przymocowywane za pomocą gwoździ lub zszywek.
Na gotowy obraz olejny zwykle nakładana jest warstwa materiałów żywicowych (lakieru, werniksu), w celu wydobycia głębszych efektów tonalnych, oraz ochrony powierzchni płótna przed czynnikami atmosferycznymi, drobnymi otarciami, zabrudzeniami czy gromadzeniem się kurzu.
O artystce:
Michelle Leibich pochodzi z Bydgoszczy, gdzie w 2019 roku ukończyła 6-letnią szkołę plastyczną. Studia artystyczne rozpoczęła w 2021 na Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi w pracowni prof. dr hab. Wojciecha Ledera, a na drugim semestrze w pracowni Ekspresji Malarskiej prof. Joanny Trzcińskiej. Po roku spędzonym w Łodzi rozpoczęła kolejny rok studiów na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, w pracowni prof. Wojciecha Cieśniewskiego. Obecnie studentka III roku studiów na tej uczelni.
Już od wielu lat największą przyjemność sprawia młodej artystce malowanie oraz rysowanie portretów. Po latach studiowania ludzkiej anatomii twarzy, zaczęła ją przedstawiać w nieoczywisty sposób, nie zawsze dosłowny i na pierwszy rzut oka niedostrzegalny.
Najczęściej sięga po farby olejne z tego względu, że pozwalają na dużą swobodę pracy oraz nie ograniczają w podejmowaniu decyzji, to medium nie wywiera presji czasu w procesie schnięcia. Pozwala to artystce na tworzenie delikatnych, miękkich i płynnych zmian tonalnych pomiędzy kolorami, tak aby powstała w efekcie piękna mgła, a nie ostre przejścia z jednego do drugiego koloru.
Chcesz kupić obraz, ale obawiasz się, że nie będzie pasował do wystroju? Wyślij nam e-mailem zdjęcie swojej ściany, na której chciał byś by wisiała praca, a my odeślemy Ci wizualizację obrazu w Twoim wnętrzu. Więcej informacji w zakładce Obrazy na ścianę
