O obrazie:
Theo van Doesburg (1883 – 1931) holenderski malarz, architekt i teoretyk sztuki powiedział, że „sztuka nie ma znaczenia innego poza samą sobą i nic nie jest bardziej rzeczywiste niż linia, kolor, płaszczyzna”. Żeby poczuć i spróbować zrozumieć sztukę abstrakcyjną, trzeba przede wszystkim pamiętać, że u podstaw tego kierunku w sztuce leży odrzucenie kształtów, jakie znamy i rozpoznajemy w otaczającej nas rzeczywistości. Do odczuwania emocji i wywołania przeżyć estetycznych w kontakcie z obrazem może wystarczyć sama barwa i wykorzystane przez artystę formy. Zestawienie ze sobą płaszczyzn w odpowiednio dobranych kolorach może otworzyć nam drogę do głębokich przemyśleń i zupełnie nowych skojarzeń.
Jej przestrzeń_17 to praca bez początku, końca czy wyraźnie zarysowanych krawędzi, oddzielających poszczególne elementy kompozycji. Jednak naszą uwagę zwraca białe poziome rozdarcie tkwiące w tkance obrazu jak linia horyzontu nad ciemną bryłą miasta i oddzielające ziemię od nieba wyzłoconego słońcem. Mimowolnie wzrok cały czas wraca w to intrygujące miejsce, dzieje się to jakby w napiętym oczekiwaniu że z tej poświaty wyłoni się jakaś skrywana tajemnica.
Wąska paleta tego obrazu jest oparta na różnych walorach spokojnego brązu, ewoluujących aż do złotej, metalicznej i jasnej farby położonej w górnej części płótna. Ten zabieg uplastycznia obraz, powodując wrażenie głębi i przestrzeni.
O technice:
Akryle to syntetyczne farby łączące niektóre właściwości farb olejnych i akwareli. Są rozpuszczalne w wodzie i szybko schną (zwłaszcza w porównaniu do tradycyjnych farb olejnych), można je kłaść na bardzo zróżnicowane i praktycznie dowolne podłoża: od typowych płócien malarskich, przez drewno, beton do stali, szkła i betonu. Ta elastyczność zastosowania powoduje, że są szczególnie popularne wśród artystów uprawiających street-art i sztukę grafitti. Żywice akrylowe zostały wynalezione i opatentowane w Niemczech na początku lat 30-tych ub. wieku, a pierwsze zastosowania artystyczne miały miejsce następnej dekadzie. Obecne generacje farb akrylowych są bardzo zaawansowane i praktycznie jakościowo nie ustępują farbom olejnym.
O malarce:
Renata Kluczyńska ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie, Wydział Architektury Wnętrz. Inspiracją do wielu jej prac jest właśnie architektura – jej wpływ na otoczenie, detale oraz przestrzeń w jakiej zawiera się dana bryła. Struktura i kompozycja połączone z pewną dozą minimalizmu to hasła przewodnie artystki. Obrazy maluje z największą starannością i dbałością o szczegóły. Każdy obraz sygnowany jest obustronnie, boki obrazów są zamalowane, aby nie było konieczności ich oprawiania w ramę – są gotowe do zawieszenia na ścianie.
O stylu:
Sztuka abstrakcyjna (inaczej bezprzedmiotowa, nieprzedstawiająca) jest sztuką dekoracyjną bez wyobrażeń figuratywnych – czyli nie odzwierciedlającą świata rozpoznawalnych przedmiotów i znanej rzeczywistości. Występowała od czasów prehistorycznych w różnych formach w większości poznanych kultur. Współczesny nurt abstrakcjonizmu powstał w Europie i Ameryce Północnej na początku XX wieku na tle szerszych przemian społecznych i swoistej rewolucji w sztuce w ogóle, kiedy to artyści zaczęli redukować znaczenie samego przedmiotu (tematu malarskiego) na rzecz procesu twórczego samego w sobie. Przez praktycznie cały XX wiek na całym świecie rozwijały się różne nurty i odmiany sztuki abstrakcyjnej, m.in. ekspresjonizm abstrakcyjny, abstrakcja impresyjna, geometryczna, organiczna, kaligraficzna, minimal art i wiele innych. Za najważniejszych współczesnych malarzy abstrakcyjnych uważa się Jacksona Pollocka, Marka Tobeya, Pierra Soulagesa, Gerharda Richtera czy Franka Stella. Obrazy tych dwóch ostatnich malarzy sprzedają się na aukcjach za kwoty przekraczające 100 mln złotych.
ciekawostka: przez całe lata krytycy i eksperci zgodnie uważali, że pionierem i de facto twórcą abstrakcjonizmu jest rosyjski malarz Wasilij Kandinsky, a jego obraz z 1910 roku „Bez tytułu – pierwsza abstrakcyjna akwarela” uznaje się powszechnie za początek tego ruchu w sztuce. Sytuacja nieco się skomplikowała po październiku roku 2018, kiedy to w nowojorskim Muzeum Guggenheima zainaugurowano wystawę 170 prac szwedzkiej malarki Hilmy af Klint „Hilma af Klint. Obrazy dla Przyszłości”. Ekspozycję w ciągu 12 miesięcy trwania odwiedziło przeszło 600 tys. osób, co stanowi największy sukces frekwencyjny w 60-letniej historii muzeum. Hilma af Klint żyła i tworzyła w latach 1862 – 1944. Jako jedna z pierwszych kobiet, ukończyła z wyróżnieniem sztokholmską Akademię Sztuk Pięknych. Od 1906 roku, a więc na długo przez Kandynskym, Mondrianem czy Malewiczem, tworzyła znakomite obrazy abstrakcyjne (łącznie namalowała ich ponad 1.200), przeciwstawiając się panującej konwencji i radykalnie zrywając z realizmem. W swoich pośmiertnych notatkach (zmarła w wyniku obrażeń odniesionych w wypadku tramwajowym) wyraziła wolę, aby jej prac nie wystawić przez 20 lat od jej śmierci. Uznanie i rozpoznawalność jej prace zaczęły uzyskiwać dopiero od lat 80-tych XX wieku, jednak do tej pory nie uzyskała ona należnego sobie miejsca w podręcznikach historii sztuki. W losach jej spuścizny silnie odbija się wybiórcza logika obiegów sztuki i kaprysy rynku artystycznego.
Chcesz kupić obraz, ale obawiasz się, że nie będzie pasował do wystroju? Wyślij nam e-mailem zdjęcie swojej ściany, na której chciał byś by wisiała praca, a my odeślemy Ci wizualizację obrazu w Twoim wnętrzu.
Więcej informacji w zakładce Obrazy na ścianę