O obrazie:
Dong Qichang (1566 – 1636), chiński kaligraf, malarz i teoretyk sztuki żyjący w okresie panowania dynastii Ming powiedział, że jeżeli wziąć pod uwagę cuda, jakie wychodzą spod pędzla, to rzeczywisty pejzaż nie może równać się z obrazem. Qichang nie miał oczywiście możliwości zapoznania się z pracą Anny Malinowskiej, ale ta jego myśl wskazująca na siłę malarskiej wyobraźni artystycznej jest bardzo do niej adekwatna.
Ten leśny pejzaż, nasycony żywymi plamami soczystej zieleni dominującymi w użytej palecie, wygląda nieco magicznie, jak trochę za mocno naświetlona klatka filmu. Obraz jest pocętkowany przebłyskami światła przenikającymi przez liście drzew i zarośla i refleksami błękitnego nieba odbijającymi się w potoku na pierwszym planie. Po chwili, jak już minie pierwsze wrażenie i oswoimy się barwnymi kontrastami, wzrok prowadzony perspektywą strumienia mimowolnie spływa w kierunku postaci siedzącej na koniu, pochylonej w siodle i obejmującej szyję zwierzęcia. Mamy niejasne wrażenie, że jest to element kompozycji subtelnie sugerujący połączenie realnego, rzeczywistego miejsca z jakimś innym wymiarem, do którego przejście jest skryte gdzieś pomiędzy zaroślami i odbiciem drzew w wodzie.
Całość kompozycji dźwięczy żywym kolorem i światłem. Patrząc na ten obraz fizycznie czujemy zapach lasu, słyszymy śpiew leśnych ptaków, cichy szmer wody i delikatny szelest poruszanych słabym wiatrem liści. Scena emanuje klimatem spokoju i odprężenia.
O malarce:
Malinowska Anna jest malarką, rysowniczką i graficzką. Studiowała malarstwo i grafikę na gdańskiej PWSSP w latach 1985-1991. Malarstwo studiowała pod kierunkiem profesora Kiejstuta Bereźnickiego, u którego uzyskała dyplom w 1991 roku. Został on zakwalifikowany do najlepszych polskich dyplomów malarskich 1991 roku. Niechętnie opowiada o swych obrazach. Mówi, że są tak intensywne i bogate w formy, poziomy i znaczenia, że dodatkowe słowa przytłaczają zamiast rozjaśniać, hałasują zamiast chronić ciszę przestrzeni. A cisza i nieruchomość obrazu jest dla Malinowskiej jego wspaniałym atutem.
O technice:
Farby akrylowe to jedne z najmłodszych farb, jakie znalazły zastosowanie we współczesnym malarstwie, chociaż początkowo były wykorzystywane do mniej wzniosłych celów, takich celów jak np. konserwowanie elementów budynków narażonych na wilgoć i zasolenie. Wynalezione i opatentowane w Niemczech wraz z tworzywami syntetycznymi na początku lat 30-tych XX wieku, jako stosunkowo tani substytut farb olejnych stały się bardzo popularne. Dzięki swoim właściwościom farby akrylowe tworzą świetlistą, gładką powierzchnię o charakterystycznych czystych kolorach, które nawet pod wpływem czasu i światła nie blakną i utrzymują swoją oryginalną barwę.
Farbami akrylowymi można malować na praktycznie każdym rodzaju podobrazia, nawet na szkle, dlatego są szczególnie popularne wśród twórców street-artowych. W zastosowaniach artystycznych mogą być kładzione grubo (impast) tak jak farby olejne lub laserunkowo, cienko przezroczystymi warstwami. Malarstwo akrylowe jest pewną alternatywą dla malarstwa olejnego, jednak dla wzmocnienia efektów fakturowych i kolorystycznych malarze często łączą obie te techniki.
Chcesz kupić obraz, ale obawiasz się, że nie będzie pasował do wystroju? Wyślij nam e-mailem zdjęcie swojej ściany, na której chciał byś by wisiała praca, a my odeślemy Ci wizualizację obrazu w Twoim wnętrzu. Więcej informacji w zakładce Obrazy na ścianę
