O obrazie:
Powierzchnie obrazów tej młodej, niezwykle utalentowanej gdańskiej artystki są zapełnione prawie monochromatycznymi płaszczyznami, ściszonymi barwami bez ostrych podziałów i wyraźnych granic. Kompozycja jest poruszona jedynie rytmem skomplikowanych linii, dających złudzenie wewnętrznego ruchu.
Mimowolnie angażujemy się w poszukiwania subtelnych przekazów tych stonowanych przedstawień, śledzenie splątanego duktu pędzla i śladów, jaki pozostawił w mokrej farbie, podejmujemy próbę zrozumienia emocji wywołanych daną chwilą czy przeżyciem.
Przy swojej gatunkowej jednorodności, każdy z tych obrazów pozostaje jedyny i niepowtarzalny w swoim rodzaju, podobnie jak poszczególne nuty składają się na wielką symfonię.
Abstrakcja jest dla artystki transcendentalnym językiem zmysłów. Za pomocą dłoni, w fakturze farby poszukuje subtelnych rytmów i harmonii. Intuicyjnie tworzy kształty i kolory, które stają się dla niej przedłużeniem czucia, materializacją oddechu. Stara się przełożyć metafizykę doświadczeń zmysłowych na formy wizualne. Często sięga do muzyki klasycznej, budując swoje kompozycje na podstawie analizy doznań słuchowych.
O stylu: abstrakcja
Sztuka abstrakcyjna to termin, który w szerokim sensie można odnieść do każdej sztuki nie przedstawiającej konkretnych obiektów czy realistycznego przedstawiania natury (przeciwieństwo sztuki figuratywnej, przedstawiającej). W sztuce abstrakcyjnej głównie chodzi o wywołanie w nas emocji przy pomocy koloru i przedstawianych form, które w języku sztuki zastępują rozpoznawalne przedmioty.
Interpretacja obrazu abstrakcyjnego jest bardzo indywidualna, a dobra kompozycja nie ogranicza spojrzenia i nie narzuca jakiegoś konkretnego schematu. Podobnie jest z opisem: raczej nie powinien być szczegółowy i rozbudowany, a jego zbytnia dosłowność może wręcz szkodzić.
ciekawostka: Wassily Kandinski, urodzony w 1866 rosyjski malarz tworzył jedne z pierwszych, całkowicie nieprzedstawiających obrazów abstrakcyjnych. Od 1908 roku zaczął on stopniowo usuwać ze swoich obrazów elementy przedstawiające. W powstałej pomiędzy rokiem 1910 a 1913 serii obrazów, które nazwał „kompozycjami” albo „impresjami” doszedł do czystej abstrakcji, z dużą swobodą używając koloru i linii. Uważał, że artysta powinien posługiwać się kolorem i formą w celu wywołania emocji u widza.
Kandinsky dużo podróżował po Europie i oprócz rosyjskiego, miał też obywatelstwo niemieckie i francuskie. Zmarł w 1944 roku miejscowości Neuilly-sur-Seine we Francji. Jego prace były wielokrotnie wystawiane na aukcjach w największych domach aukcyjnych, a najdroższy (przynajmniej do tej pory) obraz Murnau mit Kirche II został sprzedany w 2023 przez londyński oddział Sotheby’s za 44,8 mln dolarów.
O technice: olej na płótnie
Malarstwo olejne to sztuka tworzenia obrazów przy pomocy farb będących mieszaniną różnych pigmentów (barwników) z rafinowanymi olejami: lnianym, orzechowym lub makowym.
W Europie początkiem dominacji tej techniki malarskiej jest wiek XV. Uważa się że wynalazcą, a przynajmniej najbardziej znanym propagatorem malarstwa olejnego był niderlandzki artysta Jan van Eyck (1390–1441), który uchodzi również za twórcę nowożytnego malarstwa portretowego i prekursora wczesnego renesansu. Van Eyck potrafił wykazać i skutecznie wykorzystać właściwości farb olejnych, takie jak rozpiętość i bogactwo uzyskiwanych kolorów czy też możliwość oddania drobnych, delikatnych szczegółów kompozycji.
Właściwości farb olejnych pozwalają na stosowanie różnych technik nakładania farby, na przykład bardzo cienkimi warstwami (tzw. laserunki), lekko rozprowadzając farbę na poprzedniej, już wyschniętej warstwie. W ten sposób, przez nadbudowanie złożonych, rozświetlonych warstw przejrzystego koloru uzyskuje się bardzo subtelne fakturalne i kolorystyczne efekty. Ten klasyczny sposób kładzenia farby olejnej do perfekcji opanował flamandzki malarz Jan van Eyck, który jest też uważany za najważniejszego popularyzatora malarstwa farbami olejnymi w Europie. Można też kłaść farbę techniką impasto, czyli grubymi warstwami, zachowującymi wyraźne ślady pędzla czy szpachli. Nakładając impast na całej powierzchni płótna uzyskuje się wypukłą, rzeźbioną powierzchnię mocno akcentującą efekty świetlne. Jednym z wielkich malarzy, stosujących szczególnie bogate impasty był Rembrandt van Rijn.
Pomimo pojawienia się w XX w. zupełnie nowych, syntetycznych farb akrylowych, obrazy olejne do tej pory są uważane za kwintesencję sztuki malarskiej w najbardziej klasycznym jej wydaniu. Obrazy wykonane olejem na płótnie są niezwykle trwałe, oraz wyróżniają się swoimi wartościami kolorystycznymi, które zachowują przez długie lata. Nasycone świetlistymi barwami, przyciągają uwagę i tworzą niepowtarzalne efekty wizualne. Gotowe obrazy olejne zazwyczaj pokrywa się werniksem w celu podbicia kolorów, nadać całości połysku i ochronić powierzchnię płótna przed kurzem, zarysowaniami czy wpływem światła
O artystce:
Weronika Preker jest malarką zamieszkałą w Gdańsku. Ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Erica Mendelsohna w Olsztynie. Obecnie jest studentką V roku Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku w pracowni malarstwa Jarosława Baucia oraz Mateusza Pęka.
Stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Stypendystka “Lion’s Club”, Laureatka Makroregionalnego Przeglądu Rysunku, Malarstwa i Rzeźby, brała udział w wielu wystaw indywidualnych i zbiorowych.
Więcej o malarce przeczytasz tutaj.
Chcesz kupić obraz, ale obawiasz się, że nie będzie pasował do wystroju? Wyślij nam e-mailem zdjęcie swojej ściany, na której chciał byś by wisiała praca, a my odeślemy Ci wizualizację obrazu w Twoim wnętrzu.
Więcej informacji w zakładce Obrazy na ścianę
