O obrazie:
Obraz pochodzi z realizowanego przez artystę od 2020 roku cyklu poświęconego rzekom i strumieniom Podlasia i Puszczy Białowieskiej. Gromacki dokumentuje w niej niewielkie, nikomu nie znane strugi i potoki, wijące się przez bagniska, jeszcze gdzieniegdzie dziewicze ostępy leśne, uroczyska, łąki i mokradła.
Praca przedstawia dolinę i niewielkie rozlewisko strumienia leśnego nazywającego się Waliczówka (inna nazwa stosowana przez miejscowych to Wieliczówka). Strumień przecina niewielkie już pozostałości dawnej Puszczy Ladzkiej, będącej obecnie północno-zachodnią częścią Puszczy Białowieskiej i zasila wody rzeki Narewka (jest jej lewym dopływem).
Gromacki jest malarzem plenerowym; wszystkie jego obrazy powstają en plain air – czyli w plenerze. Wymaga to czasami przebycia sporych odległości w niezbyt sprzyjającym terenie, zwłaszcza jeżeli trzeba ze sobą nieść cały sprzęt malarski: sztalugę, płótno, przybory do malowania, farby. Jednak nagrodą za ten trud są takie kapitalne kadry, jak ten przedstawiony na omawianym obrazie.
Waliczówka to świetna praca – świetlista kompozycja, której szorstka, fakturowa powierzchnia jest zbudowana z wielu plam i kolorowych warstw olejnej farby. Patrząc na ten obraz, nietrudno sobie wyobrazić ekspresję, z jaką pracował malarz nabierając farbę i rozprowadzając ją po płótnie szpachelką. Zapewne nieco się spieszył, tak aby uchwycić scenę w jak najlepszym świetle. Stąd to poświęcenie detali i wyraźnej linii konturów; szczegóły poszczególnych elementów kompozycji rozmywają się w migotliwych walorach, nadając całości cech charakterystycznych dla najlepszych pejzaży impresjonistycznych.
Pole obrazowe pracy ma kształt prostokąta o wymiarach 140 cm na 100 cm w horyzontalnym układzie, typowym dla przedstawień pejzażowych.
Ciekawostki o temacie obrazu: w 1995 wzdłuż przebiegu strumienia powstał florystyczno-leśny Rezerwat Dolina Waliczówki. Rezerwat ma powierzchnię niecałych 45 hektarów i jest zlokalizowany na terenie Nadleśnictwa Browsk.
Celem rezerwatu jest ochrona i zachowanie naturalnych zbiorowisk nieleśnych, w tym wielu zespołów wielkoturzycowych, lasu łęgowego oraz strumienia Waliczówka z jego licznymi źródliskami. W środkowej części rezerwatu, występuje bezleśne torfowisko z dobrze zachowanymi zbiorowiskami szuwarów właściwych i innych cennych roślin naczyniowych, których występuje tam około 200 gatunków.
Poza strefą źródliskową niewielkie płaty zajmują zbiorowiska wilgotnych łąk turzycowych, na których rosną dosyć licznie storczyki krwiste i szerokolistne. W dolinie strumienia Waliczówka bytują bobry, a spiętrzona bobrową tamą woda we wschodniej części rezerwatu podtapia drzewostan łęgu. Oprócz bobrów, w dolinie Waliczówki można spotkać rysie, wilki, łasice, gronostaje, wiewiórki, smużki, zające, ryjówki – no i oczywiście, żubry.
O artyście:
Daniel Gromacki urodził się w 1981 roku w Hajnówce, gdzie w otoczeniu Puszczy Białowieskiej spędził swoje najmłodsze lata. Ukończył Wydział Artystyczny i Wydział Humanistyczny UMSC w Lublinie oraz Lubelską Szkołę Sztuki i Projektowania na kierunku Techniki Malarskie i Pozłotnicze. Bierze udział w licznych wystawach i plenerach malarskich. Zajmuje się również pracą pedagogiczną.
Największą twórczą fascynacją Daniela Gromackiego jest pejzaż ukochanego Podlasia. W jego obrazach dominują zwłaszcza dwa motywy: zanikająca, unikatowa drewniana architektura małych, podlaskich wsi oraz krajobrazy samej Puszczy Białowieskiej. Od 2020 roku pracuje nad cyklem obrazów poświęconych rzekom Podlasia – maluje niewielkie, nikomu nie znane strugi i potoki, wijące się przez bagniska, jeszcze gdzieniegdzie dziewicze ostępy leśne, łąki i mokradła.
Atutem malarstwa artysty jest doskonałe, bardzo wrażliwe dobieranie barw tworzących zadziwiający świat widziany oczami świetnego kolorysty, oraz kapitalne operowanie techniką impasto – kładzenia gęstych, budujących grubą, wyraźną fakturę obrazu kolejnych warstw olejnej farby.
Natura w jego pracach przenika się ze światem fantazji, tworząc niepowtarzalne malarskie widowiska, a tym samym stwarzając u odbiorcy przestrzeń na odczucia i refleksje. Malarz pracuje bardzo ekspresyjnie, z pełnym wewnętrznym zaangażowaniem i poświęceniem. Zawsze maluje z natury.
Pełny biogram artysty oraz wszystkie jego obrazy dostępne w ofercie naszej Galerii Wiele Sztuki znajdziesz tutaj.
O technice:
Malarstwo olejne to sztuka malowania obrazów pigmentami (substancjami pełniącymi rolę czynnika barwiącego) rozpuszczonymi i wymieszanymi z pewnymi rodzajami olejów, najczęściej lnianym, orzechowym lub makowym. W ten sposób otrzymana farba charakteryzuje się dosyć długim czasem schnięcia pod wpływem powietrza. Podłożem obrazu olejnego mogą być różne materiały, takie jak tradycyjne płótno, sklejka, drewno lub nawet blacha miedziana.
Znany biograf malarzy włoskich Giorgio Vasari przypisywał w połowie XVI wieku wynalazek malarstwa olejnego renesansowemu malarzowi niderlandzkiemu, Janowi van Eyck (1390-1441) i ta opinia utrzymywała się przed bardzo długi czas. Jednakże początki tej techniki są zdecydowanie starsze, wiadomo że farbami olejnymi posługiwali się już malarze w starożytnym Egipcie, Grecji czy Rzymie. O długiej historii tej techniki świadczą też różne źródła pisane, między innymi żyjący na przełomie XI i XII wieku benedyktyński mnich Teofil Prezbiter w swoim słynnym traktacie o sztuce „Diversarum Artium Schedula” napisanym pomiędzy 1100 a 1125 podawał receptury farb olejnych oraz opisywał sposoby ich mieszania przy wykorzystaniu oleju orzechowego.
Technika olejna oferuje szerokie możliwości wyrazu artystycznego. Malarze mają do dyspozycji gęstość i bogactwo koloru oraz możliwość uzyskania subtelnych połączeń barw i oddania najdrobniejszych szczegółów przedstawianej sceny. Farby olejne można nakładać zarówno subtelnymi, cienkimi i przezroczystymi warstwami (tzw. technika laserunkowa) lub grubo, budując wyraźną fakturę i rzeźbę powierzchni obrazu. Można je mieszać bezpośrednio na powierzchni obrazu (tak, jak to robił Jan van Eyck), co umożliwia łagodne przechodzenie pomiędzy kolorami bez pozostawiania śladów pędzla. Również rodzaj stosowanych narzędzi jest szeroki, artysta może pracować z farbą olejną różnymi pędzlami, szpachelkami i łopatkami. Gotowe obrazy olejne zazwyczaj pokrywa się werniksem w celu podbicia kolorów, nadać całości połysku i ochronić powierzchnię płótna przed kurzem, zarysowaniami czy wpływem światła.
W Europie malarstwo olejne dominowało zdecydowanie od XVI w. aż do początku XX w., kiedy to wynalezienie nowych, syntetycznych farb akrylowych dało malarzom bardzo interesującą i nie gorszą jakościowo alternatywę w wyborze materiału na obraz. Jednak pomimo niezaprzeczalnych zalet akryli malarstwo olejne pozostaje cały czas w powszechnym odbiorze synonimem „prawdziwego malarstwa” i ta pozycja nie wydaje się być specjalnie zagrożona.
Chcesz kupić obraz, ale obawiasz się, że nie będzie pasował do wystroju? Wyślij nam e-mailem zdjęcie swojej ściany, na której chciał byś by wisiała praca, a my odeślemy Ci wizualizację obrazu w Twoim wnętrzu. Więcej informacji w zakładce Obrazy na ścianę
