Klaudia Choma – Śpij

O temacie obrazu

Lis w wielu kulturach symbolizuje spryt i przebiegłość, występuje często (całkiem niesprawiedliwie) jako negatywny bohater w licznych bajkach, opowieściach i przysłowiach. Gatunek ma długą, niekoniecznie szczęśliwą dla siebie, historię związków z człowiekiem – był tępiony przez wieki jako szkodnik i surowiec do produkcji cennych futer. Wielu znanych malarzy przedstawiało lisy na swoich obrazach (m.in. Gustave Coubert, Franz Marc czy Johann Baptist Hofner).  

Lisy posiadają zdolność widzenia stereoskopowego, jednak ich wzrok reaguje głównie na ruch. Mają też bardzo dobry słuch, mogą usłyszeć odpoczywającego cietrzewia z odległości 600 kroków, latającą wronę z odległości 1/4-1/2 km i pisk myszy z odległości 100 m. Lisy rude mają szeroką skalę wokalną sięgającą pięciu oktaw, a ich język ciała jest bogaty i składa się z szerokiego arsenału ruchów uszu, ogona i pewnych postaw, oznaczających określone gesty.

Jako jedyny przedstawiciel psowatych, potrafi schować pazury. Śpi do 10 godzin na dobę, ale nie zapada w sen zimowy. W poszukiwaniu pożywienia jest w stanie pokonać 250 km, a biega z prędkością do 65 km/h. W Londynie żyje ich około 10 tys. sztuk – w Anglii słynne polowania na lisy z psami gończymi zostały już na szczęście dawno zakazane.  

O obrazie

Obrazy z cyklu poświęconego przyrodzie Klaudii Chomy to portrety wykonane z psychologiczną zaciętością: każde ze stworzeń występuje na płótnach jako pierwszoplanowy bohater, wyodrębniony z bezczasowego, mglistego tła. Nawet najmniejsze z istot żywych zdają się opowiadać swoją własną historię, zaś ich prezencja przekonuje o niebanalnej osobowości i charakterze. 

Warsztatowa precyzja autorki zasługuje na osobną uwagę: delikatność piór i futra odczuwa się niemal fizycznie, a umaszczenie bohaterów podkreślają migotliwe przejścia kolorystyczne. Charakterystyczna technika malarska Klaudii Chomy pozostaje niezmienna niezależnie od przedstawionego motywu; jej dzieła łączy przygaszona, ziemista lub szara gama kolorystyczna. Widz nie odnajdzie w nich silnych kontrastów światło-cieniowych czy wyrazistego linearyzmu: światło i modelunek poprowadzone są miękko i delikatnie.

Naturalna, swobodna kompozycja zmierza ku asymetrii, zaś jej dynamika osiągnięta zostaje poprzez antagonizm pomiędzy fakturowo potraktowanym, monochromatycznym tłem a realistycznym, pełnym ekspresji obiektem. To właśnie drugi plan: opracowany szaro-ziemistymi impastami, jest wspólnym mianownikiem wszystkich prac warszawskiej malarki, nadając im wyraz odrealnienia i melancholii.

Chcesz kupić obraz, ale obawiasz się, że nie będzie pasował do wystroju? Wyślij nam e-mailem zdjęcie swojej ściany, na której chciał byś by wisiała praca, a my odeślemy Ci wizualizację obrazu w Twoim wnętrzu. 

Więcej informacji w zakładce Obrazy na ścianę