Cykl rysunków „Portret współczesnej kobiety”
Przedstawiony rysunek, piąty z cyklu, to intrygujące studium kobiecej postaci. Centralnym elementem kompozycji jest kobieta leżąca na rozpostartej, intensywnie czerwonej tkaninie. Jej ciało, częściowo zasłonięte dużą chustą w zielono-szarych tonacjach, tworzy wizualnie złożoną i emocjonalnie nacechowaną scenę.
Intensywny kolor czerwonej tkaniny dominuje wizualnie kompozycję, przyciągając wzrok i nadając obrazowi dynamiczny charakter. Czerwień, tradycyjnie kojarzona z pasją, miłością, ale także z niebezpieczeństwem i krwią, w tym kontekście może symbolizować zarówno pierwotną siłę życiową, jak i ukryte emocje drzemiące w kobiecie. Zielono-szara chusta, która częściowo zakrywa ciało postaci, wprowadza do kompozycji element tajemniczości i niedopowiedzenia. Zielony kolor, kojarzony z naturą, życiem i nadzieją, może sugerować proces odrodzenia lub ochronę. Z kolei szary kolor, często kojarzony z neutralnością i anonimowością, może symbolizować ukrywanie emocji lub pragnień.
Położenie kobiety na czerwonej tkaninie jest równie istotne dla interpretacji pracy. Leżąca postawa może symbolizować bezradność, introspekcję lub wręcz przeciwnie – akt wyzwolenia i oddania się przyjemności. Kontrast między intensywnym kolorem czerwonej tkaniny a bardziej stonowanymi barwami chusty i ciała kobiety wzmaga napięcie i skłania do refleksji.
Całość kompozycji tworzy atmosferę tajemniczości, ale też pewnego niepokoju i dyskomfortu. Jak każdy z rysunków z tego cyklu, również ta praca wydaje się zapraszać widza do osobistej interpretacji, pozostawiając wiele przestrzeni dla skojarzeń z własnymi doświadczeniami i emocjami.
O cyklu „Portret współczesnej kobiety”.
Pochodzący z 2021 roku cykl pięciu rysunków pod wspólnym tytułem wchodzi w skład pracy dyplomowej artystki. Cykl jest związany z pracą teoretyczną, nawiązującą do szeroko rozumianego tematu kobiecej tożsamości w różnych kulturach, w tym społeczno-religijnego zagadnienia noszenia chusty w europejskim i muzułmańskim obszarze kulturowym. Cykl zaprasza widza do refleksji nad złożonością kobiecego doświadczenia. Artystka, poprzez zastosowanie subtelnych i minimalistycznych środków wyrazu, stworzyła przekaz uniwersalny, który może być interpretowany na wiele sposobów. Prace wywołują u widzów różne i skomplikowane emocje. Z jednej strony tkanina, która częściowo zakrywa ciało kobiety, symbolizuje formę ograniczenia, zamknięcia czy uwięzienia. Z drugiej strony, odsłonięte części ciała, takie jak stopy i ręce, mogą sugerować pewną bezradność, nagość i bezbronność.
Minimalizm i symbolika. Minimalistyczna forma rysunków potęguje ich symboliczny wymiar. Brak zbędnych detali sprawia, że każdy element kompozycji nabiera większego znaczenia. Poprzez swoją prostotę, dzieła nawiązują do tradycji klasycznego portretu, jednocześnie wpisując się w kontekst współczesnej sztuki.
Kompozycja każdego z pięciu części cyklu składa się z trzech elementów pozostających ze sobą w interaktywnym dialogu: ciała kobiety, spowijającej ją częściowo tkaniny i jednolitego, bezkresnego tła. Ułożenie postaci, kolorystyka, linie ciała i draperia owinięta wokół ciała modelki tworzą wrażenie spętania i napięcia. Z kolei bladożółtawe, beżowo-cieliste bezkresne tło jest wspólnym mianownikiem cyklu, tworzącym neutralną przestrzeń, która pozwala skupić uwagę na postaciach przedstawionych w rożnych sytuacjach kobiet. Jego monochromatyczność podkreśla symboliczny charakter dzieła. Na żadnym z rysunków nie poznamy też twarzy portretowanej kobiety; wszystkie modelki mają całkowicie lub częściowo zasłonięte oblicza.
O temacie cyklu: Portret
Portret, jako jeden z najstarszych i najbardziej rozpoznawalnych gatunków malarskich, od zarania dziejów sztuki służył nie tylko jako świadectwo upływu czasu i utrwalenia fizycznego podobieństwa, ale także jako wyraz tożsamości społecznej i indywidualnej.
Już w starożytnym Egipcie i Grecji tworzono wizerunki władców, bogów i ważnych osobistości, podkreślając ich status i rolę w społeczeństwie. W średniowieczu portret, choć podporządkowany tematyce religijnej, zaczął nabierać bardziej indywidualnych cech. Renesans przyniósł rewolucję w malarstwie portretowym, artyści zaczęli bowiem zwracać większą uwagę na psychologiczne i emocjonalne aspekty przedstawianych postaci.
Mistrzowie tego okresu, tacy jak Leonardo da Vinci czy Albrecht Dürer, stworzyli portrety, które do dziś uważane są za arcydzieła. W epoce baroku portret stał się jeszcze bardziej wyrafinowany, charakteryzując się bogatą kolorystyką, dynamiczną kompozycją i teatralnym efektem. Wybitnymi przedstawicielami tego gatunku byli m.in. Rembrandt van Rijn i Velázquez.
W kolejnych epokach portret ewoluował, odzwierciedlając zmieniające się ideały piękna i sposoby postrzegania człowieka. Impresjoniści, ekspresjoniści i surrealiści wnieśli do tego gatunku nowe, często rewolucyjne rozwiązania formalne. Dziś portret wciąż jest jednym z najpopularniejszych gatunków malarskich, a artyści na całym świecie poszukują nowych form jego wyrazu.
O technice: rysunek w technice mieszanej, farba olejna i pastele na papierze
Połączenie pasteli i farby olejnej na papierze to niezwykle wdzięczna technika, która otwiera przed artystami szerokie możliwości twórcze. Dzięki tej technice można tworzyć zarówno subtelne, liryczne kompozycje, jak i dynamiczne, pełne energii obrazy.
Jakie efekty można uzyskać, łącząc pastel i farbę olejną na papierze?
- Kontrast faktur: Połączenie miękkich pociągnięć pasteli z gładkimi lub szorstkimi warstwami farby olejnej tworzy interesujące kontrasty faktur, które nadają obrazowi dynamiczny charakter.
- Bogactwo kolorów: Pastele i farby olejnej oferują szeroką paletę kolorów, które można ze sobą mieszać, uzyskując niezliczone odcienie i tonacje.
- Głębia i przestrzeń: Farby olejnej można wykorzystać do stworzenia iluzji głębi, podczas gdy pastelami można podkreślić płaskie płaszczyzny i stworzyć wrażenie przestrzeni.
- Efekty świetlne: Pastele doskonale nadają się do tworzenia delikatnych przejść tonalnych i subtelnych efektów świetlnych, które można wzbogacić głębokimi, nasyconymi barwami farb olejnych.
- Ekspresja i emocje: Technika mieszana pozwala na swobodną ekspresję emocji i uczuć. Artysta może łączyć delikatne, liryczne pociągnięcia pasteli z dynamicznymi, ekspresyjnymi pociągnięciami farby olejnej.
Dlaczego malarze stosują techniki mieszane? Malarze sięgają po techniki mieszane, aby poszerzyć swoje możliwości ekspresji i odkrywać nowe, nieoczekiwane efekty. Połączenie różnych mediów pozwala na uzyskanie bogatej palety tekstur, od gładkich powierzchni po szorstkie, reliefowe faktury. Dzięki temu artyści mogą tworzyć dzieła o większej głębi i złożoności, które angażują zmysły widza. Ponadto, techniki mieszane umożliwiają eksperymentowanie z różnymi stylami i tworzenie unikalnych, indywidualnych wypowiedzi artystycznych.
O artystce:
Zofia Słupczyńska urodziła się 04 grudnia 1999 r. w Poznaniu. Pochodzi z rodziny o artystycznych tradycjach; jej ciocią od strony ojca była Maria Dolna, uznana graficzka i malarka, natomiast oboje rodzice są architektami. Z kolei babcia od strony mamy jest poetką i pisze przepiękne wiersze.
W latach 2022 – 2023 Zofia Słupczyńska pracowała jako malarz animator oraz malarz cyfrowy przy produkcji animowanego filmu “Chłopi” w reżyserii Doroty Kobieli i Hugh Welchmana. Część jej ujęć z filmu można zobaczyć na Instagramie: @z.slupczynska.art oraz Facebooku/Zofia Słupczyńska ART, oraz oficjalnym Instagramie filmu: @chlopifilm.
Artystka czerpie inspiracje z otaczającej rzeczywistości, a przede wszystkim z ludzi i ich zachowań. Malując portret często wczuwa się w daną osobę i podejmuje próbę uchwycenia jej charakteru, a także jej wnętrza. Szczególnie bliska artystce jest postać kobiety i to ona widnieje w dużej części jej prac. Więcej o malarce przeczytasz tutaj.
Chcesz kupić obraz, ale obawiasz się, że nie będzie pasował do wystroju? Wyślij nam e-mailem zdjęcie swojej ściany, na której chciał byś by wisiała praca, a my odeślemy Ci wizualizację obrazu w Twoim wnętrzu. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Obrazy na ścianę
