Cykl rysunków „Portret współczesnej kobiety”
Przedstawiony rysunek, w którym kobieta skrywa się za ciężką, czerwoną zasłoną, to obraz obarczony głębokim symbolicznym ładunkiem. Kompozycja ta zaprasza nas do refleksji nad złożonością kobiecej tożsamości, jej relacją ze społeczeństwem oraz ograniczeniami, jakie są jej narzucane.
Centralnym elementem kompozycji przedstawionego rysunku Cykl IV jest ciężka, purpurowa zasłona, która praktycznie zdominowała całą przestrzeń obrazu. Głębokie, falujące fałdy tkaniny zostały świetnie technicznie rozrysowane, tak że fizycznie czujemy ciężar i grubość materiału. To trudna do przekroczenia granica pomiędzy dwoma światami.
Prawie całkowicie ukryta za nią i przez to enigmatyczna kobieta to postać o wielu możliwych znaczeniach i rolach: może być buntowniczką; zasłona w tym kontekście staje się narzędziem maskarady, pozwalającym jej ukryć swoją prawdziwą tożsamość i działać wbrew oczekiwaniom otoczenia. Jednak równie dobrze można ją postrzegać jako ofiarę patriarchalnych struktur czy ograniczeń religijnych, bezradną i skrępowaną tradycyjnymi konwenansami, poszukującą swojej tożsamości i miejsca w świecie. Czy w takim przypadku, zasłona nie jest bronią kobiety, bezpieczną tarczą i uzewnętrznieniem jej własnego poczucia wartości i siły?
Rysunek kobiety za zasłoną to mocne narzędzie komunikacji artystycznej, które pozwala na poruszanie ważnych tematów społecznych i kulturowych. Jego wieloznaczność i otwartość na interpretacje czynią go dziełem niezwykle interesującym i inspirującym.
O cyklu „Portret współczesnej kobiety”.
Pochodzący z 2021 roku cykl pięciu rysunków pod wspólnym tytułem wchodzi w skład pracy dyplomowej artystki. Cykl jest związany z pracą teoretyczną, nawiązującą do szeroko rozumianego tematu kobiecej tożsamości w różnych kulturach, w tym społeczno-religijnego zagadnienia noszenia chusty w europejskim i muzułmańskim obszarze kulturowym. Cykl zaprasza widza do refleksji nad złożonością kobiecego doświadczenia. Artystka, poprzez zastosowanie subtelnych i minimalistycznych środków wyrazu, stworzyła przekaz uniwersalny, który może być interpretowany na wiele sposobów. Prace wywołują u widzów różne i skomplikowane emocje. Z jednej strony tkanina, która częściowo zakrywa ciało kobiety, symbolizuje formę ograniczenia, zamknięcia czy uwięzienia. Z drugiej strony, odsłonięte części ciała, takie jak stopy i ręce, mogą sugerować pewną bezradność, nagość i bezbronność.
Minimalizm i symbolika. Minimalistyczna forma rysunków potęguje ich symboliczny wymiar. Brak zbędnych detali sprawia, że każdy element kompozycji nabiera większego znaczenia. Poprzez swoją prostotę, dzieła nawiązują do tradycji klasycznego portretu, jednocześnie wpisując się w kontekst współczesnej sztuki.
Kompozycja każdego z pięciu części cyklu składa się z trzech elementów pozostających ze sobą w interaktywnym dialogu: ciała kobiety, spowijającej ją częściowo tkaniny i jednolitego, bezkresnego tła. Ułożenie postaci, kolorystyka, linie ciała i draperia owinięta wokół ciała modelki tworzą wrażenie spętania i napięcia. Z kolei bladożółtawe, beżowo-cieliste bezkresne tło jest wspólnym mianownikiem cyklu, tworzącym neutralną przestrzeń, która pozwala skupić uwagę na postaciach przedstawionych w rożnych sytuacjach kobiet. Jego monochromatyczność podkreśla symboliczny charakter dzieła. Na żadnym z rysunków nie poznamy też twarzy portretowanej kobiety; wszystkie modelki mają całkowicie lub częściowo zasłonięte oblicza.
O temacie cyklu: Portret
Portret to nie tylko wierne odwzorowanie fizycznych cech, ale także próba uchwycenia wewnętrznego świata człowieka. Artyści portreciści często starają się wydobyć na powierzchnię ukryte emocje, myśli i pragnienia swoich modeli.
Psychologia sztuki zajmuje się badaniem tego, w jaki sposób dzieła sztuki oddziałują na naszą psychikę. Portret, jako jedno z najbardziej osobistych przedstawień człowieka, jest szczególnie interesującym obiektem badań. Psychologowie sztuki analizują gesty, mimikę, ułożenie ciała i inne elementy kompozycji, aby odkryć ukryte znaczenia i emocje zawarte w portrecie.
Portret może być narzędziem diagnostycznym, pozwalającym na lepsze zrozumienie siebie i innych. Może być także formą terapii, umożliwiając artyście i modelowi eksplorację własnych uczuć i przeżyć.
O technice: rysunek w technice mieszanej, farba olejna i pastele na papierze
Łącząc tradycyjne medium jakim jest farba olejna z pastelami, malarze tworzą dzieła, które stanowią połączenie przeszłości z przyszłością. Ta technika pozwala na ożywienie klasycznych motywów i tematów, nadając im zupełnie nowy, współczesny wymiar. Dzięki połączeniu tych dwóch mediów artyści mogą osiągnąć niezwykłą głębię i bogactwo kolorystyczne, a jednocześnie zachować lekkość i świeżość charakterystyczną dla sztuki współczesnej.
Farby pastelowe Farby pastelowe to medium, które od wieków inspiruje artystów. Ich wyjątkowy charakter sprawia, że prace wykonane tą techniką wyróżniają się delikatnością i subtelnością. Pastele pozwalają na bezpośrednią pracę z kolorem, co sprawia, że proces tworzenia jest niezwykle intuicyjny. Dzięki swojej uniwersalności, pastelami można tworzyć zarówno małe szkice, jak i duże, monumentalne kompozycje. Obrazy wykonane tą techniką charakteryzują się wyjątkową atmosferą i emanują spokojem.
Farba olejna to niezwykle wszechstronne medium, które pozwala na realizację najbardziej złożonych pomysłów artystycznych. Dzięki swojej elastyczności, umożliwia tworzenie zarówno delikatnych, transparentnych warstw, jak i grubych, impastowych pociągnięć. Szeroka gama dostępnych pigmentów pozwala na uzyskanie nieskończonej ilości kolorów i odcieni. Farby olejne są niezastąpione przy tworzeniu wielkoformatowych dzieł.
Dlaczego malarze stosują techniki mieszane? Malarze wykorzystują techniki mieszane, aby poszerzyć paletę swoich możliwości ekspresji. Połączenie różnych materiałów pozwala na stworzenie szerokiego wachlarza efektów, od delikatnych i subtelnych po intensywne i ekspresyjne. Dzięki temu artyści mogą lepiej oddać swoje emocje i uczucia, a także stworzyć bardziej złożone i wielowymiarowe kompozycje. Techniki mieszane są więc dla nich narzędziem, które pozwala na pełniejsze wyrażenie siebie i swoich artystycznych wizji.
O artystce:
Zofia Słupczyńska urodziła się 04 grudnia 1999 r. w Poznaniu. Pochodzi z rodziny o artystycznych tradycjach; jej ciocią od strony ojca była Maria Dolna, uznana graficzka i malarka, natomiast oboje rodzice są architektami. Z kolei babcia od strony mamy jest poetką i pisze przepiękne wiersze.
W latach 2022 – 2023 Zofia Słupczyńska pracowała jako malarz animator oraz malarz cyfrowy przy produkcji animowanego filmu “Chłopi” w reżyserii Doroty Kobieli i Hugh Welchmana. Część jej ujęć z filmu można zobaczyć na Instagramie: @z.slupczynska.art oraz Facebooku/Zofia Słupczyńska ART, oraz oficjalnym Instagramie filmu: @chlopifilm.
Artystka czerpie inspiracje z otaczającej rzeczywistości, a przede wszystkim z ludzi i ich zachowań. Malując portret często wczuwa się w daną osobę i podejmuje próbę uchwycenia jej charakteru, a także jej wnętrza. Szczególnie bliska artystce jest postać kobiety i to ona widnieje w dużej części jej prac. Więcej o malarce przeczytasz tutaj.
Chcesz kupić obraz, ale obawiasz się, że nie będzie pasował do wystroju? Wyślij nam e-mailem zdjęcie swojej ściany, na której chciał byś by wisiała praca, a my odeślemy Ci wizualizację obrazu w Twoim wnętrzu. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Obrazy na ścianę
