Cykl rysunków „Portret współczesnej kobiety”
Pochodzący z 2021 roku cykl rysunków pod wspólnym tytułem „Portret współczesnej kobiety” wchodzi w skład pracy dyplomowej artystki. Cykl jest związany z pracą teoretyczną, nawiązującą do szeroko rozumianego tematu kobiecej tożsamości w różnych kulturach, w tym społeczno-religijnego zagadnienia noszenia chusty w europejskim i muzułmańskim obszarze kulturowym.
Minimalizm i symbolika. Minimalistyczna forma rysunku potęguje jego symboliczny wymiar. Brak zbędnych detali sprawia, że każdy element kompozycji nabiera większego znaczenia. Poprzez swoją prostotę, dzieło nawiązuje do tradycji portretowania, jednocześnie wpisując się w kontekst współczesnej sztuki.
Kompozycja każdego z pięciu części cyklu składa się z trzech elementów pozostających ze sobą w interaktywnym dialogu: ciała kobiety, spowijającej ją częściowo tkaniny i jednolitego, bezkresnego tła. Ułożenie postaci, kolorystyka, linie ciała i draperia owinięta wokół ciała modelki tworzą wrażenie spętania i napięcia. Z kolei bladożółtawe, beżowo-cieliste bezkresne tło jest wspólnym mianownikiem cyklu, tworzącym neutralną przestrzeń, która pozwala skupić uwagę na postaciach przedstawionych w rożnych sytuacjach kobiet. Jego monochromatyczność podkreśla symboliczny charakter dzieła. Na żadnym z rysunków nie poznamy też twarzy portretowanej kobiety; wszystkie modelki mają całkowicie lub częściowo zasłonięte oblicza.
Kolorystyka: Dominująca w Cyklu I czerwień, zarówno w postaci intensywnego koloru tkaniny, jak i delikatnych przejść tonalnych, nadaje pracy bardzo emocjonalny ładunek. Kontrastuje ona z jasnym tłem i cielistym kolorem ciała modelki, podkreślając tym samym jej figurę i ułożenie.
Cykl „Portret współczesnej kobiety” zaprasza widza do refleksji nad złożonością kobiecego doświadczenia. Artystka, poprzez zastosowanie subtelnych i minimalistycznych środków wyrazu, stworzyła przekaz uniwersalny, który może być interpretowany na wiele sposobów. Prace wywołują u widzów różne i skomplikowane emocje. Z jednej strony tkanina, która częściowo zakrywa ciało kobiety, symbolizuje formę ograniczenia, zamknięcia czy uwięzienia. Z drugiej strony, odsłonięte części ciała, takie jak stopy i ręce, mogą sugerować pewną bezradność, nagość i bezbronność.
O temacie cyklu:
Portret to jedno z najstarszych i najbardziej rozpoznawalnych przedstawień w sztuce. Jego celem jest uchwycenie indywidualnych cech fizycznych i psychicznych modela. Od starożytnych egipskich hieroglifów po renesansowe arcydzieła, portret służył do upamiętnienia władców, arystokratów i wybitnych osobistości. Współczesny portret, choć zróżnicowany pod względem stylu i techniki, wciąż pozostaje popularnym tematem, pozwalającym artystom na eksplorację tożsamości i relacji międzyludzkich.
O technice: rysunek w technice mieszanej, farba olejna i pastele na papierze
Połączenie pasteli i farby olejnej na papierze to niezwykle interesująca i wymagająca technika rysunkowa, która pozwala artystom osiągnąć bogactwo efektów kolorystycznych i faktur. Każdy z tych materiałów wnosi unikalne właściwości do dzieła, tworząc harmonijną całość lub dynamiczne kontrasty.
Pastel to medium suche, składające się z pigmentów zmieszanych z niewielką ilością spoiwa. Na papierze tworzy miękkie, pudrowe pociągnięcia, które można łatwo rozcierać i blendować (mieszać). Pastele są doceniane za intensywność kolorów, matowe wykończenie oraz możliwość uzyskania szerokiej gamy tonacji, od delikatnych przejść do wyraźnych konturów. Dzięki swojej miękkiej konsystencji, pastelami można tworzyć zarówno subtelne, pastelowe kompozycje, jak i ekspresyjne, pełne energii obrazy.
Farba olejna to natomiast medium tłuste, składające się z pigmentów zawieszonych w oleju lnianym lub innym oleju schnącym. Na papierze tworzy trwałą, elastyczną warstwę, która pozwala na wielokrotne nakładanie i mieszanie kolorów. Farby olejnej używa się do tworzenia głębokich, nasyconych barw, a także do modelowania formy za pomocą światłocienia. Dzięki swojej lepkości, farby olejnej można nakładać grubymi warstwami, tworząc fakturę, lub cienko, uzyskując efekt przezroczystości.
Dlaczego artyści stosują techniki mieszane? Malarze sięgają po techniki mieszane, aby poszerzyć swoje możliwości ekspresji i odkrywać nowe, nieoczekiwane efekty. Połączenie różnych mediów pozwala na uzyskanie bogatej palety tekstur, od gładkich powierzchni po szorstkie, reliefowe faktury. Dzięki temu artyści mogą tworzyć dzieła o większej głębi i złożoności, które angażują zmysły widza. Ponadto, techniki mieszane umożliwiają eksperymentowanie z różnymi stylami i tworzenie unikalnych, indywidualnych wypowiedzi artystycznych.
O artystce:
Zofia Słupczyńska urodziła się 04 grudnia 1999 r. w Poznaniu. Pochodzi z rodziny o artystycznych tradycjach; jej ciocią od strony ojca była Maria Dolna, uznana graficzka i malarka, natomiast oboje rodzice są architektami. Z kolei babcia od strony mamy jest poetką i pisze przepiękne wiersze.
W latach 2022 – 2023 Zofia Słupczyńska pracowała jako malarz animator oraz malarz cyfrowy przy produkcji animowanego filmu “Chłopi” w reżyserii Doroty Kobieli i Hugh Welchmana. Część jej ujęć z filmu można zobaczyć na Instagramie: @z.slupczynska.art oraz Facebooku/Zofia Słupczyńska ART, oraz oficjalnym Instagramie filmu: @chlopifilm.
Artystka czerpie inspiracje z otaczającej rzeczywistości, a przede wszystkim z ludzi i ich zachowań. Malując portret często wczuwa się w daną osobę i podejmuje próbę uchwycenia jej charakteru, a także jej wnętrza. Szczególnie bliska artystce jest postać kobiety i to ona widnieje w dużej części jej prac. Więcej o malarce przeczytasz tutaj.
Chcesz kupić obraz, ale obawiasz się, że nie będzie pasował do wystroju? Wyślij nam e-mailem zdjęcie swojej ściany, na której chciał byś by wisiała praca, a my odeślemy Ci wizualizację obrazu w Twoim wnętrzu. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Obrazy na ścianę
