O obrazie:
Według znanego powiedzenia podróże kształcą, ale też czasami inspirują. W Białej dolinie to obraz, który powstał po ostatniej podróży artystki do Egiptu, pod wpływem przyrody i krajobrazów tego egzotycznego kraju. Praca o wymiarach 100 cm na 130 cm przedstawia centralnie umiejscowioną, majestatyczną, pełną ekspresji sylwetkę orła przedniego.
Ptak ma wzniesione do góry skrzydła, tak jakby właśnie zrywał się do lotu. Jego postać jest sportretowana z boku, w oddali majaczą ruiny wykutej w jasnym piaskowcu świątyni. Jest w tej scenie mocna energia potencjalna, podkreślona jeszcze kontrastowym zestawieniem wyraźnego, ciemnego brązu piór z kremową skałą.
Te element kompozycji jest wyjątkowy w obrazach artystki i szczególnie zwraca uwagę, ponieważ malarka najczęściej traktuje drugi plan neutralnie, bardziej jako tło dające dodatkowy wymiar głównemu tematowi pracy i nie odwracające od niego uwagi, niż miejsce, gdzie dzieje się jakaś akcja.
Paleta pracy jest podzielona na trzy wyraźnie zaznaczone pola kolorystyczne: jasne, niebiesko-szare niebo, poniżej biało-kremowy pas skał, a schodząc niżej do podstawy pola obrazowego widzimy stopniowo ciemniejący, niebiesko-szary piach. Artystka świetnie rozpracowała granice pomiędzy tymi obszarami, stosując delikatne przejścia tonalne i delikatne laserunki, co daje w efekcie miękkie efekty kolorystyczne.
Faktura obrazu oddaje poszczególne elementy przedstawienia: obszar nieba i dalekich skał jest gładki i zamglony, poniżej zaczynają się wyraźne ślady pędzla i impastowo nałożone grube punkty farby, jakby wystające z płaszczyzny płótna grudy ziemi i żwiru.
Ciekawostki o temacie obrazu:
Od czasów prehistorycznych orzeł występuje jako symbol siły i potęgi, a ludzie zawsze podziwiali jego siłę, majestatyczną sylwetkę i dostojny lot. Pradawne wierzenia i tradycje zostały przejęte przez kultury bliskiego wschodu i pierwsze cywilizacje kręgu śródziemnomorskiego: perską, grecką, egipską czy rzymską. W religii rzymskiej orzeł był atrybutem i posłańcem Jowisza, boga wojny i od 107 r. p.n.e. został jedynym emblematem słynnych legionów.
Orzeł był symbolem armii również u Arabów, w trakcie ich największej ekspansji. W epoce wojen krzyżowych znaku orła używał słynny wódz muzułmański sułtan Saladyn (jego orzeł jest nadal obecny w herbach wielu krajów arabskich). Także późniejsi słynni wodzowie, tacy jak Karol Wielki, Fryderyk II Wielki czy Napoleon Bonaparte uczynili z orła swoje znaki.
Do dzisiaj orzeł jest popularnym symbolem państwowym, wykorzystywanym w godłach wielu krajów na całym świecie.
O technice: olej na płótnie
Różnego rodzaju farby olejne były wykorzystywane w zastosowaniach artystycznych i użytkowych (np. do malowania, konserwacji i zdobienia drewnianych elementów budynków, ścian czy łodzi) od tysiącleci. W malarstwie europejskim spopularyzował je w XV wieku niderlandzki malarz Jan van Eyck, który (prawdopodobnie) razem ze swoim bratem Hubertem opracował recepturę farb wytwarzanych z oleju lnianego i pigmentu. Co ciekawe, formuła ta praktycznie bez większych zmian jest wykorzystywana do tej pory.
W świecie zachodniej cywilizacji stosowanie farb olejnych do dzisiaj uważa się za wyraz klasycznej dyscypliny malarskiej na najwyższym poziomie. Z pewnością to podejście jest w dużym stopniu podyktowane specyficznym sentymentem i uznaniem dla wielowiekowej tradycji i wspaniałych dzieł najlepszych malarzy naszego kręgu kulturowego, wykonanych w tej właśnie technice. Jednak należy pamiętać o tym, że o jakości obrazu stanowią przede wszystkim jego obiektywne wartości artystyczne i talent malarza, a w mniejszym zaś stopniu użyty przez niego materiał.
Farba olejna oferuje niezwykły potencjał różnorodnych środków wyrazu artystycznego: od gęstości i bogactwa koloru, poprzez szeroką rozpiętość uzyskiwanych barw aż po możliwość oddania najdrobniejszych detali i szczegółów kompozycji. Można przy jej pomocy uzyskać głębokie efekty fakturowe (tzw. technika impasto), lub powierzchnie płaskie, wykonane laserunkiem, o gładkości i połysku porcelany. Właściwości farb olejnych umożliwiają precyzyjne komponowanie przejść tonalnych pomiędzy kolorami, a w razie potrzeby można wielokrotnie poprawiać kompozycję przez wytarcie farby i przemalowanie danego fragmentu obrazu.
Obrazy wykonane olejem na płótnie są niezwykle trwałe (pod warunkiem ich odpowiedniego zabezpieczenia werniksem), oraz wyróżniają się swoimi wartościami kolorystycznymi, które zachowują przez długie lata. Nasycone świetlistymi barwami, przyciągają uwagę i tworzą niepowtarzalne efekty wizualne.
O artystce:
Klaudia Choma urodziła się w 1988 roku. Studia artystyczne rozpoczęła w 2009 roku w Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie na Wydziale Grafiki w pracowni Profesora Ryszarda Osadczego, które następnie kontynuowała na Wydziale Malarskim warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. W roku 2015 uzyskała tam dyplom magisterski w pracowni prof. Stanisława Baja, zaś aneks do dyplomu przygotowała w Pracowni Struktur Wizualnych Profesora Jacka Dyrzyńskiego. Jej obrazy znajdują się w prywatnych kolekcjach w kraju i za granicą, jak i w galeriach sztuki współczesnej.
W twórczości Klaudii Choma przewijają się trzy główne motywy malarskie: architektura, meble oraz świat przyrody: flora i fauna.
Charakterystyczna technika malarska Klaudii Chomy pozostaje niezmienna niezależnie od przedstawionego motywu: artystka od lat wierna jest farbom olejnym (czasami łączonymi z akrylami), a jej dzieła łączy przygaszona, ziemista lub szara gama kolorystyczna. Drugi plan, opracowany szaro-ziemistymi impastami (grubo nakładanymi warstwami farby) jest wspólnym mianownikiem wszystkich prac warszawskiej malarki, nadając im wyraz odrealnienia i melancholii.
Więcej o malarce przeczytasz tutaj.
Chcesz kupić obraz, ale obawiasz się, że nie będzie pasował do wystroju? Wyślij nam e-mailem zdjęcie swojej ściany, na której chciał byś by wisiała praca, a my odeślemy Ci wizualizację obrazu w Twoim wnętrzu.
Więcej informacji w zakładce Obrazy na ścianę
