O obrazie:
Pole obrazowe tej uroczej, niewielkiej pracy ma kształt prostokąta o wymiarach 60 cm na 40 cm, leżącego na dłuższym boku. Jest to typowy (horyzontalny) format płótna dla przedstawień pejzażowych. Praca pochodzi z cyklu „Dream Islands”. Sygnatura artystki (imię i nazwisko) jest umieszczona wzdłuż dolnej krawędzi, przy prawym rogu.
Obraz jest oprawiony w drewnianą, tzw. pływającą skrzynkową ramę, znakomicie uzupełniającą i wykańczającą całość. Rama jest w kolorze ciemnego brązu i ma szerokość około 3 cm. Obraz w ramie i jej fragment jest przedstawiony na zdjęciach.
Paleta obrazu jest utrzymana w chodnych, delikatnych odcieniach dominującego koloru niebieskiego, z ciemnozielonym kontrapunktem w centrum obrazu. Przedstawia pogodną impresję na temat typowego dla laguny weneckiej morskiego pejzażu z niewielką wyspą.
Płynąc po lagunie vaporetto (wodnym tramwajem), lub wynajętą barką co chwilę mijamy takie wysepki – jest ich w sumie ponad 60. Niektóre z nich są spore, na przykład słynne z wyrabiania szkła artystycznego Murano, czy pełna kolorowych domków Burano. Jednak najwięcej jest takich właśnie malutkich skrawków lądu, jak ten przedstawiony na obrazie Marty Bileckiej.
Miniatury, czy ogólnie prace malarskie o niewielkich wymiarach to wdzięczny format obrazu do prezentacji i ozdobienia praktycznie każdego wnętrza. Ich niewielkie rozmiary bardzo ułatwiają ekspozycję – nie wymagają specjalnej troski i wysiłku przy wieszaniu – czasami wystarczy tylko wbić mały gwóźdź i gotowe! Mogą też stać na półce w otoczeniu innych bibelotów, lub też samodzielnie stanowić piękny artystyczny akcent. Dodatkowo, obrazy z morską tematyką są cały czas bardzo pożądane i cieszą się dużą popularnością wśród naszych klientów.
O temacie obrazu: pejzaż marynistyczny
Polska nigdy nie była krajem morskim a jego związki z morzem były na przestrzeni wieków sporadyczne i rwane. Królowie, którzy wykazywali jakieś zainteresowanie tym tematem (a nie było ich wielu) robili to bardziej z punktu widzenia partykularnych interesów swojej dynastii, nie biorąc pod uwagę szerszych kontekstów gospodarczo – politycznych i dłuższych horyzontów czasowych. Stąd też, nawet jeżeli były podejmowane jakieś działania dotyczące na przykład budowy floty, czy umocnień miast nadmorskich, były one krótkotrwałe i nie przyniosły żadnych trwałych efektów czy korzyści dla kraju.
Te uwarunkowania w oczywisty sposób przekładały się na naszą narodową ikonosferę i szeroko pojętą sztukę. Nawet jeżeli któryś z pisarzy czy malarzy podejmował tematykę związaną z morzem, były to raczej wyimki z ich twórczości niż tematy główne. Wyobraźnia twórcza naszych malarzy była mocno ograniczona typowymi nizinnymi krajobrazami i zamknięta w świecie narodowych ikon: płaczącymi wierzbami, lasem, piaskami polnych dróg czy zaoranym polem.
Stąd nasza sztuka marynistyczna narodziła się bardzo późno i bardziej jako wynik przeobrażeń geopolitycznych, niż naturalnej ewolucji zainteresowań malarzy, czy publiczności. Podstawowym impulsem do rozwoju malarstwa i sztuki o tematyce marynistycznej było oczywiście odzyskanie przez Polskę niepodległości w 1918 i dostęp do niewielkiego fragmentu morskiego wybrzeża. Spektakularne inwestycje infrastrukturalne w rodzaju budowy portu w Gdyni spowodowały wzrost zainteresowania opinii publicznej tematyką morską i w naturalny sposób w 20-leciu międzywojennym zaczęły powstawać obrazy i literatura poświęcona morzu i jego tematyce. Do najbardziej znanych malarzy marynistycznych tego okresu należą Antoni Suchanek, Marian Mokwa czy Michalina Krzyżanowska.
W kolejnych dekadach XX wieku klasyczne gatunki malarskie, w tym pejzaże, zaczęły tracić na znaczeniu i popularności na rzecz innych konwencji gatunkowych. Jednak morze w sztuce współczesnej jest symbolem o ogromnej liczbie pozytywnych skojarzeń i obrazy marynistyczne są nadal popularne wśród kolekcjonerów i znajdują wielu nabywców.
Ciekawostka: Na mocy Traktatu Wersalskiego kończącego I wojnę światową, Polska na odcinku niecałych 150 km uzyskała dostęp do Morza Bałtyckiego. Jeżeli wliczymy w to 74 km długości linii brzegowej samego tylko Półwyspu Helskiego, można powiedzieć że mieliśmy wtedy rzeczywiście niewielki skrawek wybrzeża. Niemniej jednak, spowodowało to w naturalny sposób wzrost zainteresowania całego społeczeństwa tematyką morską, co jeszcze nasiliło się po rozpoczęciu jednej z najbardziej spektakularnych inwestycji infrastrukturalnych II Rzeczpospolitej – budowy portu w Gdyni.
Stąd, nie bez powodu, to właśnie w Gdyni w 1933 r. powstał pierwszy w historii sztuki polskiej Związek Plastyków Morskich. Wśród jego założycieli byli wybitni maryniści, m.in. Antoni Suchanek, Soter Jaxa-Małachowski, Włodzimierz Nałęcz czy Marian Mokwa. Ten ostatni rok później, również w Gdyni przy ulicy 3 Maja 28 otworzył Galerię Morską, której idee dzisiaj stara się kontynuować Narodowe Muzeum Morskie w Gdańsku.
Po wojnie już w 1949 r. pojawiły się ponownie próby skupienia artystów zainteresowanych tematyką morską i reaktywowania przedwojennego Związku. Powstawały koła lub kluby marynistów przy Lidze Morskiej, wspólnie ze związkami dziennikarzy, literatów i plastyków. Jednak działały one w odosobnieniu i tylko w kilku dużych miastach Polski. Chęć zjednoczenia kół i klubów w jedną organizację została jednak uwieńczona sukcesem 4 sierpnia 1968 r. kiedy to powołano do życia działające do dzisiaj Stowarzyszenie Marynistów Polskich.
O technice: farba akrylowa
Żywica akrylowa została wynaleziona przez niemieckiego chemika Otto Karla Röhma na początku lat 30-tych XX wieku. Już w 1934 roku niemiecka firma chemiczna BASF opracowała pierwszą nadającą się do użytku dyspersję akrylową (mieszaninę wody i cząsteczek żywicy akrylowej), która została opatentowana przez firmę Röhm and Haas. Ta syntetyczna farba łączyła niektóre właściwości klasycznej farby olejnej i akwareli.
Pierwsze zastosowania nowego produktu nie miały jednak wiele wspólnego ze sztuką; wykorzystywano go głównie do zabezpieczania różnych elementów konstrukcyjnych i części budynków narażonych na wilgoć i zasolenie. W latach 1946-1949 amerykański artysta, przedsiębiorca i kolekcjoner sztuki Leonardem Bocour wraz ze swoim bratankiem Samem Goldenem wynaleźli roztworową farbę akrylową pod marką Magna, produkowaną na bazie benzyny lakowej. Sprzedawali są w swoim sklepie przy 15 Ulicy na Manhattanie takim artystom, jak światowej sławy malarze Willem de Kooning, Jackson Pollock czy Helen Frankenhalter.
W latach 60-tych zostały wprowadzone do sprzedaży farby akrylowe produkowane na bazie wody. Malarze mogli więc modyfikować wygląd, twardość, elastyczność, teksturę i inne właściwości powierzchni farby akrylowej, używając różnych specjalistycznych dodatków lub po prostu dodając do niej wodę.
Farby akrylowe mają też zdolność do wiązania się z wieloma różnymi powierzchniami; można je stosować nie tylko na tradycyjnym płótnie, ale też na papierze, betonie, plastyku, szkle i wielu innych materiałach. Z tego też powodu są bardzo często stosowane przez artystów działających w domenie street-artu lub posługujących się techniką graffiti. Farby arylowe są również powszechnie stosowane w modelarstwie. Podobnie jak w przypadku malarstwa olejnego, gotowy obraz akrylowy pokrywa się izolacyjną warstwą usuwalnego werniksu w celu ochrony i zabezpieczenia farby przed kurzem, promieniowaniem UV czy zarysowaniami.
O artystce:
Marta Bilecka jest absolwentką Wydziału Grafiki i Malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi.
Jej ulubionym i często wykorzystywanym tematem jest morze i mariny (czyli pejzaże morskie). W swoich obrazach prezentuje miejsca wypełnione ciszą i przestrzenią, dalekie od miejskiego zgiełku. Czasami są uzupełnione sztafarzem (ludzkimi postaciami), będącymi subtelnym uzupełnieniem kompozycji, a niektóre z morskich pejzaży mają charakter na poły surrealistyczny i impresjonistyczny. Artystka świetnie bawi się kolorem i światłem, umiejętnie budując spokojną narrację i wprowadzając obserwatora w nostalgiczny nastrój.
Obrazy Marty Bielickiej były prezentowane na licznych, zbiorowych i indywidualnych wystawach w Polsce i wielu krajach świata, od Korei po Skandynawię i znajdują się w licznych galeriach i prywatnych kolekcjach w Polsce, Austrii, Kanadzie i w Europie Północnej.
Więcej o artystce przeczytasz tutaj.
Chcesz kupić obraz, ale obawiasz się, że nie będzie pasował do wystroju? Wyślij nam e-mailem zdjęcie swojej ściany, na której chciał byś by wisiała praca, a my odeślemy Ci wizualizację obrazu w Twoim wnętrzu. Więcej informacji w zakładce Obrazy na ścianę.
