O obrazie:
Między naturą a metaforą. Obraz “Szczodruszka” to symboliczna podróż w głąb ludzkiej świadomości i refleksji nad naszym miejscem w świecie. Artystka, poprzez starannie dobraną symbolikę i intrygującą paletę barw, zaprasza nas do kontemplacji nad przemijaniem, naturą i tajemnicą istnienia.
Tytuł obrazu – nawiązanie do tradycji. Tytuł obrazu od razu przywołuje skojarzenia ze starosłowiańskim świętem przesilenia zimowego, symbolizującym odrodzenie i nadzieję. To nawiązanie do cykliczności natury i odwiecznych rytmów kosmosu staje się kluczem do interpretacji całego dzieła.
Pejzaż jako metafora. Spokojny, aczkolwiek melancholijny pejzaż z jeziorem, pomostem i trzcinami stanowi tło dla głównego bohatera obrazu – muchy. Ta pozornie nieznacząca istota, umieszczona w centrum kompozycji, staje się nośnikiem głębokich znaczeń. Mucha, jako symbol przemijania i kruchości życia, kontrastuje z wiecznością natury, którą reprezentuje bezkresne niebo i spokojne wody jeziora. Ten niewielki owad, odwrócony plecami do widza, staje się metaforą człowieka samotnego w obliczu ogromu świata. Mucha, jako istota obdarzona pewną formą świadomości, skłania nas do refleksji nad naszym miejscem w kosmicznym porządku. Czy podobnie jak mucha, jesteśmy jedynie drobnymi obserwatorami wielkiej tajemnicy życia?
Obraz “Szczodruszka” to dzieło wielowymiarowe, które na wielu poziomach porusza wyobraźnię odbiorcy. Przeplatając elementy symbolizmu, surrealizmu i refleksji filozoficznej, artystka stworzyła dzieło o uniwersalnym charakterze, które zaprasza do osobistej kontemplacji. Obraz ten jest dowodem na to, że sztuka może być potężnym narzędziem do zadawania pytań o sens istnienia i nasze miejsce w świecie.
Ciekawostka: Szczodruszka (Godowe Święto, Szczodre Gody) – w tradycji słowiańskiej to święto celebrujące przesilenie zimowe. Symbolizuje zwycięstwo światła nad ciemnością i oznacza czas, w którym zaczyna przybywać dnia, a nocy ubywać – tym samym przynosząc ludziom nadzieję, optymizm oraz radość.
Szczodre Gody wyznaczały początek nowego roku solarnego i obrzędowego i trwały nawet kilkanaście dni. Święto to było poświęcone Welesowi, opiekunowi magii, wiedzy, bogactwa, bydła i dzikich zwierząt, oraz duszom zmarłych przodów. Aby dusze zmarłych mogły się ogrzać, na cmentarzach palono ogniska i organizowano rytualne uczty, które z czasem przeniesiono do domostw. Dzieci w tym czasie otrzymywały drobne upominki oraz orzechy, jabłka i specjalne placki w kształcie zwierząt lub lalek, zwane szczodrakami.
O temacie obrazu: pejzaż
Pejzaż to jeden z najpopularniejszych najstarszych tematów w malarstwie, który od wieków inspiruje artystów. Przedstawia on fragmenty rzeczywistości, najczęściej naturalne krajobrazy. W zależności od rodzaju przedstawionej scenerii, możemy rozróżnić, m.in.:
- Pejzaż urbanistyczny (lub inaczej: weduta): przedstawia miasta, architekturę, życie miejskie.
- Pejzaż wiejski: ukazuje sielankowe sceny z życia na wsi, pola, łąki, zabudowania wiejskie.
- Pejzaż morski (inaczej marina) : przedstawia morze, wybrzeża, statki, często w połączeniu z motywami burzy czy spokojnej tafli wody.
- Pejzaż górski: ukazuje majestatyczne szczyty, doliny, lasy górskie.
Pejzaże mogą być realistyczne, impresjonistyczne, abstrakcyjne, a nawet symboliczne – wszystko zależy od intencji artysty i epoki, w której tworzył. Dlatego można powiedzieć, że pejzaż w sztuce to nie tylko wierne odwzorowanie rzeczywistości, ale także sposób wyrażania emocji, przekonań i filozofii życia artysty.
Do licznego grona słynnych malarzy, którzy tworzyli pejzaże należy m.in. Caspar David Friedrich, Claude Monet, Vincent van Gogh, William Turner czy Józef Chełmoński.
Nieustająca zarówno wśród artystów, jak i kolekcjonerów i miłośników sztuki popularność pejzażu wynika z tego, że jest temat uniwersalny (pejzaże są zrozumiałe dla każdego, niezależnie od kultury czy wykształcenia, budzący emocje (mogą wywoływać uczucia od spokoju i harmonii po dramatyzm i podziw) oraz zróżnicowany – praktycznie nieograniczona ilość naturalnych scenerii pozwala artystom na nieustanne eksperymentowanie i tworzenie nowych interpretacji.
O technice: farba akrylowa na płótnie
Żywica akrylowa została wynaleziona przez niemieckiego chemika Otto Karla Röhma na początku lat 30-tych XX wieku. Już w 1934 roku niemiecka firma chemiczna BASF opracowała pierwszą nadającą się do użytku dyspersję akrylową (mieszaninę wody i cząsteczek żywicy akrylowej), która została opatentowana przez firmę Röhm and Haas. Ta syntetyczna farba łączyła niektóre właściwości klasycznej farby olejnej i akwareli.
Obecnie farba akrylowa to jeden z najpopularniejszych mediów malarskich współczesnych artystów. Jej wszechstronność, szybkie schnięcie i trwałość sprawiają, że jest chętnie wybierana zarówno przez początkujących, jak i doświadczonych malarzy.
Jedną z największych zalet farb akrylowych jest to, że schną bardzo szybko, co pozwala na szybkie nakładanie kolejnych warstw farby. Farby akrylowe można rozcieńczać wodą, co pozwala uzyskać różne efekty, od gęstych pasteli po transparentne glazury. Po wyschnięciu farby akrylowe tworzą trwałą, wodoodporną powłokę. Farby akrylowe są praktycznie bezwonne, co jest dużą zaletą dla osób wrażliwych na zapachy. Można je nakładać na różne podłoża, takie jak płótno, drewno, papier czy ceramika.
Dostępna jest ogromna paleta kolorów, co daje artystom niemal nieograniczone możliwości. Dodatkowo, farby akrylowe można łatwo mieszać ze sobą, tworząc nowe, autorskie kolory i odcienie. Farby akrylowe są wykorzystywane w wielu technikach malarskich, takich jak: malarstwo sztalugowe, malarstwo ścienne (dekoracja ścian, tworzenie murali i innych form sztuki ściennej), kolaż czy mixed media.
Obrazy wykonane farbami akrylowymi są trwałe i odporne na działanie czynników zewnętrznych, jednak podobnie jak w przypadku malarstwa olejnego, gotowy obraz akrylowy często pokrywa się izolacyjną warstwą usuwalnego werniksu w celu dodatkowej ochrony i zabezpieczenia farby przed kurzem, promieniowaniem UV czy zarysowaniami.
Podsumowując, farby akrylowe to wszechstronne i łatwe w użyciu medium malarskie, które pozwala na realizację wielu artystycznych wizji. Ich popularność wynika z połączenia trwałości, szybkości schnięcia i szerokiej gamy możliwości zastosowania.
O artystce:
Katarzyna Bąkowska-Roszkowska urodziła się 28 lipca 1985 r. w Płocku, tam też obecnie mieszka i pracuje. Jest absolwentką Wydziału Malarstwa na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Dyplom obroniła w 2010 w Pracowni Malarstwa prof. Wiesława Szamborskiego; aneks do pracy dyplomowej zrealizowała w pracowni wiedzy o działaniach i strukturach wizualnych pod kierunkiem prof. Jacka Dyrzyńskiego. W 2013 rozpoczęła na macierzystej uczelni studia doktoranckie, które ukończyła w 2019 r. uzyskując tytuł doktora sztuki.
Twórczość Katarzyny Bąkowskiej-Roszkowskiej stanowi intrygujące połączenie estetyki i głębokiej refleksji nad naturą ludzkiej egzystencji. Artystka, mistrzyni kontrastu, zaprasza nas w niezwykłą podróż do świata, gdzie granice między tym, co uważamy za piękne i odrażające, zacierają się
W jej obrazach często spotykamy się z wykorzystaniem symboliki zwierzęcej, ukazującej uniwersalne doświadczenia człowieka. Wybór owadów, często wzbudzających niechęć, jest świadomym zabiegiem. Przez pryzmat tych małych stworzeń, artystka ukazuje złożoność ludzkich emocji, relacji oraz dylematów. Więcej o artystce przeczytasz tutaj.
Chcesz kupić obraz, ale obawiasz się, że nie będzie pasował do wystroju? Wyślij nam e-mailem zdjęcie swojej ściany, na której chciał byś by wisiała praca, a my odeślemy Ci wizualizację obrazu w Twoim wnętrzu. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Obrazy na ścianę
