Aleksandra Chowaniec w pracowni podczas pracy nad obrazem
Aleksandra Chowaniec
urodziła się w 1999 roku w Rabce-Zdrój, a większą część dzieciństwa spędziła w Nowym Targu. Ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Antoniego Kenara w Zakopanem, realizując praktyczną część dyplomową w pracowni snycerstwa. Aktualnie mieszka w Gdańsku, gdzie studiuje na IV roku Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Malarskim, w pracowni prowadzonej przez profesora Piotra Józefowicza (specjalizacja z grafiki artystycznej). Tworzy w różnych technikach: rysunki węglem i suchymi pastelami, grafika warsztatowa (akwaforty i akwatinty), obrazy olejne i w technikach mieszanych. Nie unika dużych, wymagających realizacyjnie formatów.
Wybrane wystawy, nagrody i wyróżnienia
Aleksandra Chowaniec brała udział w wielu wystawach zbiorowych, zarówno w Gdańsku jak I w całej Polsce, między innymi: 2023 Wystawa “Czego chcą obrazy”, RCK w Kołobrzegu | 2023 udział w Gdańskiej Nocy Muzeów | 2022 12. wystawa pokonkursowa Triennale Małych Form Malarskich w Toruniu | 2021 wystawa „Prolog 2” w galerii WL4 Mleczny Piotr w Gdańsku | 2021 wystawa „Psychodela vol.2”, Stadion Polsat Plus Arena w Gdańsku – 2021r. | od 2020 stała wystawa w Hotelu Paryski Art & Business w Zakopanem.
Laureatka Stypendium Prezesa Rady Ministrów i coroczna stypendystką na ASP w Gdańsku. Do jej największych osiągnięć należą Nagroda Prezydenta Zamościa na XI Ogólnopolskim Plenerze Malarskim “Zamość Perła Renesansu”, III miejsce w Międzynarodowym Konkursie Plastycznym “Portret Rodziny – Rodzina na drogach współczesnego świata” oraz indywidualne III miejsce w XIII Ogólnopolskim Przeglądzie Prac z rysunku, malarstwa I rzeźby.
Malarstwo towarzyszy jej od najmłodszych lat i jest dla niej czymś więcej niż pasją. Traktuje je jak okazję do konfrontacji z samą sobą. Inspiracji szuka w ludziach, tych bliskich i tych mijanych przypadkowo na ulicy, poszukując w nich siebie. Głównym tematem jej obrazów od dłuższego czasu jest człowiek i jego relacja z otaczającą go przestrzenią, a także ciało ludzkie, nieidealne, ale będące domem, przestrzenią dla ludzkiej tożsamości. Bardzo ważnym aspektem jej malarstwa jest kolorystyka, której dobór uzależnia od przeżywanych emocji. Przez większość życia Aleksandra trzymała się malarstwa tradycyjnego, używając pędzla i farb olejnych, jednak od 2022 roku bada granice miedzy narracyjnością a ekspresją, traktując malarstwo jak eksperyment. Posługuje się skrawkami materiału, którymi rozmywa farbę, a płótno traktuje jak pole do zabawy. W pracy przyświeca jej myśl, że należy spróbować wszystkiego, choćby tylko po to, by znaleźć to, co jest potrzebne, a nadmiar odrzucić.
